«Χαρτοπόλεμος»

Κριτική - παρουσίαση της παράστασης από τη συγγραφέα Εύη Ρούτουλα

Για οκτώ μόνο Δευτερότριτα στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης έχετε την ευκαιρία να δείτε το πρωτόλειο του Βαγγέλη Ρωμνιού «Χαρτοπόλεμος».

Ο ίδιος είναι ένας καταξιωμένος ηθοποιός που δοκιμάζεται για πρώτη φορά στην θεατρική συγγραφή. Όταν αποφασίζουμε να εκτεθούμε στο κοινό, ειδικά την πρώτη μας φορά, μένουμε γυμνοί και ανυπεράσπιστοι, έτοιμοι να δεχτούμε όλων των ειδών τις κριτικές. Και ασχέτως τι λένε οι άλλοι για εμάς, εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε τι έχουμε κάνει. 

Για να δούμε λοιπόν τι κατάφερε ο κύριος Ρωμνιός σε ένα από τα δυσκολότερα είδη γραφής. Τρία αδέλφια και η σύντροφος του ενός εξ αυτών, μένουν μαζί σε μια μονοκατοικία στην Αγία Παρασκευή.

Ο μεγαλύτερος αδελφός ζει με το επίδομα της πρόνοιας, ο δευτερότοκος έχει μια δουλειά που του καλύπτει με δυσκολία τα έξοδά του και ο μικρότερος είναι ένας δεκαενιάχρονος πιτσιρίκος που ζει από τα έτοιμα. 

Στα οικονομικά του σπιτιού συμβάλλει σημαντικά η σύντροφος του δεύτερου που την βοηθάνε οικονομικά οι γονείς της από τις συντάξεις τους. Η μητέρα των τριών αδελφών έχει πεθάνει. Ο πατέρας είναι αδιάφορος και απών. Το σπίτι τους είναι υποθηκευμένο και ζουν με τον φόβο του πλειστηριασμού και της αναμενόμενης έξωσης.

Από την αρχή του έργου καταλαβαίνουμε ότι τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια μοιράζονται ένα μυστικό, κάτι που θέλουν να κρατήσουν κρυφό από τον μικρότερο αδελφό και την κοπέλα του δεύτερου. 

Στην μέση της παράστασης εμφανίζεται ένα νέο πρόσωπο στην ιστορία μας, ένας πλασιέ κουζινικών. Πρόκειται για έναν μεροκαματιάρη που γυρνά από σπίτι σε σπίτι για να επιδείξει την πραμάτεια της εταιρείας του, δεν έχει μισθό και πληρώνεται μόνο με τα ποσοστά από τις πωλήσεις του. Κάπως έτσι κυλάει η υπόθεση για περίπου μια ώρα.

Τα τελευταία είκοσι λεπτά το έργο λαμβάνει άλλο τέμπο, υπάρχει μια κλιμάκωση και πολλές εντάσεις που οδηγούν σε ένα λίγο πολύ αναμενόμενο φινάλε. 

Είναι φανερό ότι ο συγγραφέας θέλει να καυτηριάσει την οικονομική κρίση που αφήνει απροστάτευτους τους πολίτες, καθώς επίσης και την σαπίλα στην οικογένεια γιατί όσο προχωρά το έργο ανακαλύπτουμε πολλά κρυμένα ενδοοικογενειακά μυστικά μέσα στην ντουλάπα της υποτιθέμενης θαπλωρής.

Οι τρεις αδελφοί προέρχονται από μια άκρως δυσλειτουργική οικογένεια. Όπως χαρακτηριστικά θα πει ο μεγαλύτερος: «πιο πολύ ενδιαφέρονταν τα γατιά της θείας για την υγεία της παρά τα ανήψια της!» Ο συνδυασμός λοιπόν της γενικής σηψαιμίας της ελληνικής κοινωνίας με τις κάκιστες οικογενειακές σχέσεις φέρνει θανατηφόρα αποτελέσματα. 

Συμφωνώ ότι υπάρχουν προβλήματα και απωθημένα στις οικογένειες και γενικά στις ανθρώπινες σχέσεις.

Συμφωνώ ότι η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει οδηγήσει πολύ κόσμο σε πτώχευση και σε απώλεια της ακίνητης περιουσίας.

Συμφωνώ ότι ο συνδυασμός αυτών των δύο είναι δυσβάσταχτος.

Στο συγκεκριμένο έργο όμως, δεν φταίει μόνο η «κρίση». Έχουμε έναν μεγάλο αδελφό που δεν εργάζεται και λαμβάνει ένα επίδομα, έχουμε έναν μικρό αδελφό άπραγο και φαινομενικά τουλάχιστον, τεμπέλη, έχουμε μια κοπέλα που δεν εργάζεται και αρκείται στις συντάξεις των γονιών της.

Η κατάσταση δηλαδή των ηρώων είναι υπερβολική και για αυτό ο δημιουργός της προτίμησε ίσως ένα κωμικοτραγικό πλαίσιο.

Ιλαροτραγωδία θα ονόμαζα εγώ το εγχείρημα αυτό και το θεωρώ αρκετά πετυχημένο, το κοινό πάντως γέλασε αρκετά, ειδικά με τις μούτες και τις ατάκες του πλασιέ κουζινικών ( καλή ερμηνεία από τον Φοίβο Ριμένα).

Τους υπόλοιπους ρόλους μοιράζονται: ο ίδιος ο συγγραφέας ως μεγαλύτερος αδελφός, ο Γιωργής Τσουρής ως δευτερότοκος, ο Παύλος Πιέρρος ως ο βενιαμίν και η Βάλια Παπακωνσταντίνου ως η σύντροφος του. Ερμηνευτικά ξεχώρισα τον βαγγέλη Ρωμνιό και τον Φοίβο Ριμένα.

Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Παλούμπη, θα επιθυμούσα πιο πολύ τέμπο, όχι απλά τοποθέτηση των ηθοποιών μου στη σκηνή.

Σκηνικά και κουστούμια ήταν αδιάφορα, ναι μεν επιτελούσαν το έργο της εγκατάλειψης μιας παλαικής κατοικίας και συνηθισμένων ανθρώπων αντίστοιχα, αλλά από την άλλη δεν πρόσφεραν κάτι έτσι ώστε να δυναμώσουν αυτή την εικόνα και κατάσταση.

Γιατί στο θέατρο δεν ζητάμε την υπερβολή μέσα από την ιστορία αλλά μέσα από τις λεπτομέρειες που ενισχύονται από τα κατάλληλα κουστούμια, τα κατάλληλα σκηνικά, τον κατάλληλο φωτισμό. 

Σε κάθε περίπτωση να πάτε να δείτε τον «Χαρτοπόλεμο» γιατί μας δίνει με μια μοναδική ματιά την πραγματική αποσύνθεση μιας τρομακτικής δυστοπικής κοινωνίας. 

Πού: 

Ιλίσια Βολανάκη 

Πότε:

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως τις 23 Μαίου 2017