«Flix it στη Στέγη»: Μαραθώνιος με τις επτά ταινίες του ποπ καλλιτέχνη
Από την «it girl» του Factory, Εντι Σέτζγουικ, μέχρι τους Velvet Underground και από τον ποιητή Τζέραρντ Μαλάνγκα μέχρι τη θρυλική Viva, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ζει για 12+ ώρες στον αστερισμό του Αντι Γουόρχολ με το «Flix it στη Στέγη».
Στο πλαίσιο του αφιερώματος «12+ ώρες με τον Andy Warhol» πραγματοποιείται (non stop) από τις 4 Φλεβάρη (16.00) έως 5 Φλεβάρη (09.00) στη Μικρή Σκηνή και στο Φουαγιέ του 5ου ορόφου μια βουτιά διαρκείας στο κινηματογραφικό σύμπαν του Άντι Γουόρχολ.
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει προβολές ταινιών του από κόπιες 16 mm κατευθείαν από το ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης, αυτοσχέδια screen tests, διαδραστικές συζητήσεις, μουσική από βινύλια, ολονύκτιο πάρτι με μουσική της εποχής (The Velvet Underground, Lou Reed, Nico, John Cale, Bob Dylan, The Rolling Stones, David Bowie κ.ά.), αλλά και συγκροτήματα και καλλιτέχνες που επηρέασαν η επανάσταση του Factory και το glam rock 'n' roll μιας ολόκληρης γενιάς.
Σε κόπιες 16 mm οι σούπερ σταρ μιας ολόκληρης εποχής θα αφηγηθούν με τον δικό τους τρόπο την ιστορία μιας ατόφιας επαναστατικής ιδέας που ήθελε το Factory να γίνεται το Χόλιγουντ του underground και τον Αντι Γουόρχολ να ενσωματώνει στην υπερπαραγωγική του ιδιοφυΐα το σινεμά έτσι όπως δεν το είχε δει κανείς πριν (και μετά) από αυτόν.
Οι προβολές:
Το εξάωρο «Sleep» (η πρώτη ταινία που γύρισε ο Γουόρχολ σε 16 mm), το «Poor Little Rich Girl» (η γνωστότερη ταινία με την Εντι Σέτζγουικ, το κορίτσι που αγάπησε πιο πολύ ο Αντι Γουόρχολ), το «Vinyl» (το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» του Αντονι Μπέρτζες σε πρώιμη μεταφορά του στο σινεμά), το «Kitchen» (γυρισμένο εξ ολοκλήρου στα λίγα τετραγωνικά μιας νεοϋορκέζικης κουζίνας), το «The Nude Restaurant» (η απάντηση του Γουόρχολ στη μόδα της βιομηχανίας πορνό), το σπάνιο «The Life of Juanita Castro» (μια πολιτική δήλωση πάνω στον φασισμό) και το «The Velvet Underground and Nico» (το σημαντικότερο ντοκουμέντο που γύρισε ο Αντι Γουόρχολ για το συγκρότημα), όλες οι ταινίες που θα προβληθούν σε ενιαίο πρόγραμμα στο αφιέρωμα αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο την ουσία του σινεμά όπως το όρισε ο Αντι Γουόρχολ.
Εξίσου συναρπαστικό σήμερα, όπως και τη στιγμή που γεννιόταν, το σινεμά του Άντι Γουόρχολ είναι πρωτίστως ένα σινεμά βαθιά ανθρωποκεντρικό, βασισμένο στην παρατήρηση, την ηδονοβλεψία, στον αυτοσχεδιασμό -τόσο στη δράση όσο και στην κινηματογράφησή της- και, φυσικά, στην επανάληψη.
Σε απόλυτη συνέπεια με το ποπ της τέχνης του, ο Αντι Γουόρχολ επιμηκύνει τον χρόνο, παίζει με την έννοια της «ανίας», αρνείται ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να βρίσκεται συνεχώς πίσω από την κάμερα και σπρώχνει τα όρια του mainstream, απλώς και μόνο για να επαληθεύσει τη φιλοσοφία του, που ήθελε τις ταινίες του να προβάλλονται διαρκώς μέσα στο Factory, ή και έξω από αυτό, χωρίς απαραίτητα κάποιος να τις βλέπει: «Φοβάμαι πως αν κοιτάξεις ένα πράγμα για πολλή ώρα, χάνει όλο το του νόημα».
«Αφήνω την κάμερα να τρέχει μέχρι να τελειώσει το φιλμ, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορώ να "συλλάβω" τους ανθρώπους την ώρα που είναι ο εαυτός τους. Είναι προτιμότερο να συμπεριφέρεσαι φυσικά, από το να στήνεις μια σκηνή και να υποδύεσαι κάποιον άλλον. Καταλαβαίνεις καλύτερα τους ανθρώπους όταν είναι ο εαυτός τους παρά όταν προσπαθούν να υποδυθούν τον εαυτό τους.»
Με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατό του, στις 22 Φεβρουάριου του 1987, το «Flix it στη Στέγη» αφιερώνει 12+ ώρες στον σκηνοθέτη Άντι Γουόρχολ με την προβολή επτά ταινιών του και μια βουτιά διαρκείας στο κινηματογραφικό του σύμπαν, που είναι εξίσου αταξινόμητο με το εικαστικό.
«Όταν οι άνθρωποι περιγράφουν ποιος είμαι, αν δεν πουν "Άντι Γουόρχολ, ο ποπ καλλιτέχνης", λένε "Άντι Γουόρχολ, ο underground κινηματογραφιστής"».
Στο πλαίσιο του αφιερώματος «12+ ώρες με τον Andy Warhol» πραγματοποιείται (non stop) από τις 4 Φλεβάρη (16.00) έως 5 Φλεβάρη (09.00) στη Μικρή Σκηνή και στο Φουαγιέ του 5ου ορόφου μια βουτιά διαρκείας στο κινηματογραφικό σύμπαν του Άντι Γουόρχολ.
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει προβολές ταινιών του από κόπιες 16 mm κατευθείαν από το ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης, αυτοσχέδια screen tests, διαδραστικές συζητήσεις, μουσική από βινύλια, ολονύκτιο πάρτι με μουσική της εποχής (The Velvet Underground, Lou Reed, Nico, John Cale, Bob Dylan, The Rolling Stones, David Bowie κ.ά.), αλλά και συγκροτήματα και καλλιτέχνες που επηρέασαν η επανάσταση του Factory και το glam rock 'n' roll μιας ολόκληρης γενιάς.
Σε κόπιες 16 mm οι σούπερ σταρ μιας ολόκληρης εποχής θα αφηγηθούν με τον δικό τους τρόπο την ιστορία μιας ατόφιας επαναστατικής ιδέας που ήθελε το Factory να γίνεται το Χόλιγουντ του underground και τον Αντι Γουόρχολ να ενσωματώνει στην υπερπαραγωγική του ιδιοφυΐα το σινεμά έτσι όπως δεν το είχε δει κανείς πριν (και μετά) από αυτόν.
Οι προβολές:
Το εξάωρο «Sleep» (η πρώτη ταινία που γύρισε ο Γουόρχολ σε 16 mm), το «Poor Little Rich Girl» (η γνωστότερη ταινία με την Εντι Σέτζγουικ, το κορίτσι που αγάπησε πιο πολύ ο Αντι Γουόρχολ), το «Vinyl» (το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» του Αντονι Μπέρτζες σε πρώιμη μεταφορά του στο σινεμά), το «Kitchen» (γυρισμένο εξ ολοκλήρου στα λίγα τετραγωνικά μιας νεοϋορκέζικης κουζίνας), το «The Nude Restaurant» (η απάντηση του Γουόρχολ στη μόδα της βιομηχανίας πορνό), το σπάνιο «The Life of Juanita Castro» (μια πολιτική δήλωση πάνω στον φασισμό) και το «The Velvet Underground and Nico» (το σημαντικότερο ντοκουμέντο που γύρισε ο Αντι Γουόρχολ για το συγκρότημα), όλες οι ταινίες που θα προβληθούν σε ενιαίο πρόγραμμα στο αφιέρωμα αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο την ουσία του σινεμά όπως το όρισε ο Αντι Γουόρχολ.
Εξίσου συναρπαστικό σήμερα, όπως και τη στιγμή που γεννιόταν, το σινεμά του Άντι Γουόρχολ είναι πρωτίστως ένα σινεμά βαθιά ανθρωποκεντρικό, βασισμένο στην παρατήρηση, την ηδονοβλεψία, στον αυτοσχεδιασμό -τόσο στη δράση όσο και στην κινηματογράφησή της- και, φυσικά, στην επανάληψη.
Σε απόλυτη συνέπεια με το ποπ της τέχνης του, ο Αντι Γουόρχολ επιμηκύνει τον χρόνο, παίζει με την έννοια της «ανίας», αρνείται ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να βρίσκεται συνεχώς πίσω από την κάμερα και σπρώχνει τα όρια του mainstream, απλώς και μόνο για να επαληθεύσει τη φιλοσοφία του, που ήθελε τις ταινίες του να προβάλλονται διαρκώς μέσα στο Factory, ή και έξω από αυτό, χωρίς απαραίτητα κάποιος να τις βλέπει: «Φοβάμαι πως αν κοιτάξεις ένα πράγμα για πολλή ώρα, χάνει όλο το του νόημα».
«Αφήνω την κάμερα να τρέχει μέχρι να τελειώσει το φιλμ, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορώ να "συλλάβω" τους ανθρώπους την ώρα που είναι ο εαυτός τους. Είναι προτιμότερο να συμπεριφέρεσαι φυσικά, από το να στήνεις μια σκηνή και να υποδύεσαι κάποιον άλλον. Καταλαβαίνεις καλύτερα τους ανθρώπους όταν είναι ο εαυτός τους παρά όταν προσπαθούν να υποδυθούν τον εαυτό τους.»
Άντι Γουόρχολ (1934 - 1987)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου