Κριτική - παρουσίαση της παράστασης από τη συγγραφέα Εύη Ρούτουλα
Στο νέο έργο του Γκαλθεράν γνωρίζουμε τον φτωχό Αντόνιο ο οποίος ζητά δάνειο από τον διευθυντή μιας τράπεζας χωρίς όμως να διαθέτει κανένα περιουσιακό στοιχείο που να μπορεί να δώσει ως εγγύηση. Η μόνη του εγγύηση είναι… ο λόγος της τιμής του ότι θα επιστρέψει στο ακέραιο το ποσό του δανείου.
Φυσικά ο διευθυντής τον αντιμετωπίζει με μια ψυχρή τυπικότητα και προσπαθεί να τον ξεφορτωθεί όσο πιο σύντομα γίνεται. Ως ύστατη προσπάθεια απόκτησης του πολυπόθητου δανείου και αναγνωρίζοντας την περιφρόνηση και την απαξίωση που δέχεται, ο Αντόνιο απειλεί τον διευθυντή ότι αν δεν του δώσει τα χρήματα, θα του αποπλανήσει τη γυναίκα του!
Αρχικά ο διευθυντής, απόλυτα σίγουρος για την πίστη και την αφοσίωση της συμβίας του, ειρωνεύεται τον Αντόνιο, πολύ σύντομα όμως και με την βοήθεια των επιχειρημάτων και κάποιων συμπτώσεων, ο τραπεζικός κάμπτεται και αρχίζουν οι αμφιβολίες για την οικογενειακή του ευτυχία και γαλήνη.
Αρκετά τα αστεία στοιχεία και από μόνη της η υπόθεση αντιμετωπίζεται ως κωμική. Τα θέματα όμως που θίγονται μέσα από αυτήν την κωμωδία είναι στην ουσία δραματικά: η έλλειψη οικονομικών πόρων και η ανάγκη για επιβίωση αναγκάζουν έναν -κατά τα άλλα τίμιο άνθρωπο -να καταλήξει στην λύση του δανεισμού, να παρακαλέσει έναν άγνωστο ( που συμβολίζει την εξουσία και την πλουτοκρατία) να του χορηγήσει ένα δάνειο της τάξης των 3.000 ευρώ.
Το μοναδικό περιουσιακό του στοιχείο, αυτό που δεν έχει χάσει ακόμα, είναι η τιμή του και ο λόγος του, και εκεί ανακαλύπτουμε όλοι μαζί ότι τελικά η τιμιότητα και η ειλικρίνεια δεν αξίζουν τίποτα σε μια κοινωνία που όλα μετριούνται με το χρήμα. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά δεν παύει να είναι σκληρή η διαπίστωση της μηδαμινότητας του πολίτη που δεν διαθέτει οικονομική ευρωστία.
Το έργο δεν στέκεται όμως μόνο στην πολιτική και οικονομική κατάσταση του καπιταλισμού, πάει πολύ πιο πέρα και επικεντρώνεται στις συζυγικές σχέσεις: ο διευθυντής παρουσιάζεται πολύ σίγουρος για την πίστη της γυναίκας του αλλά η φοβία του κερατώματος, της μοναξιάς, της απαξίωσής του ως αρσενικού κρύβονται καλά μέσα του και φτάνουν μόνο μερικές κουβέντες για να αρχίσουν οι αμφιβολίες.
Είσαι παντρεμένος χρόνια, μοιράζεσαι τα πάντα με τον άνθρωπό σου, έχετε κάνει παιδιά μαζί και μέσα σε δέκα λεπτά ανατρέπεται όλος σου ο κόσμος μέσα από την δύναμη όχι τόσο της πειθούς του συνομιλητή σου αλλά της κρυμμένης σου και αιώνιας φοβίας!
Τρίτο θέμα που μας απασχολεί σε αυτό το έργο είναι ο επηρεασμός, η δύναμη των λέξεων και των λόγων, η μετατροπή του θύματος (Αντόνιο, είναι αρχικά ο αδύναμος, αυτός που κάνει την έκκληση, ο οικονομικά ασθενέστερος) σε θύτη. Κατά την διάρκεια του έργου ο Αντόνιο σιγά σιγά αποκτά δύναμη μέσα από τις αμφιβολίες και την φοβία του διευθυντή.
Θα μπορούσα να σας αποκαλύψω και το τέταρτο θέμα του έργου αλλά δεν θα το κάνω για να μην σας χαλάσω το τέλος, αντιθέτως θα σας προτρέψω να πάτε να το δείτε και να ανακαλύψετε μόνοι σας όχι μόνο το τέταρτο ζήτημα αλλά και όλα τα άλλα που σας παρουσίασα αλλά ίσως και άλλα που θα σας απασχολήσουν.
Ο Μιχάλης Οικονόμου μας παρουσιάζει έναν αντιπαθητικό, αδέκαστο και ψυχρό τραπεζικό αλλά και έναν φοβισμένο σύζυγο.
Από την άλλη ο Γιάννης Σαρακατσάνης είναι απολαυστικός στον ρόλο του κακομοίρη Αντόνιο που κρύβει όμως πολλούς άσσους στα μανίκια του! Και οι δύο μαζί αποτελούν ένα φοβερό δίδυμο, δύο πόλους που αλλάζουν ρόλους συνεχώς ( θετικό και αρνητικό, αισιοδοξία και απογοήτευση, πίστη και φοβία) και που θα σας κρατήσουν συντροφιά για περίπου ογδόντα λεπτά.
Προσέξτε το τραγουδάκι του τέλους, θα καταλάβετε σχεδόν όλους τους ισπανικούς στίχους. Και βιαστείτε να το δείτε γιατί μετά από δύο χρόνια επιτυχίας, θα κατέβει τελικά στις 15 Ιανουαρίου.
Το Δάνειο είναι -όσο κι αν ακούγεται παράδοξο - μια δραματική κωμωδία του Ισπανού συγγραφέα Τζόρντι Γκαλθεράν, είναι ο ίδιος κύριος που μας χάρισε την «Μέθοδο Γκρόνχολμ» πριν μερικά χρόνια. Ίσως η μεγάλη επιτυχία που παρουσιάζουν τα έργα του στη χώρα μας να έχει να κάνει και με την καταγωγή του, ως Καταλανός καταλαβαίνει και μοιράζεται με τους Έλληνες τα γνωστά προβλήματα του Νότου αλλά και την ψυχοσύνθεση των κατοίκων της μεσογειακής Ευρώπης.
Στο νέο έργο του Γκαλθεράν γνωρίζουμε τον φτωχό Αντόνιο ο οποίος ζητά δάνειο από τον διευθυντή μιας τράπεζας χωρίς όμως να διαθέτει κανένα περιουσιακό στοιχείο που να μπορεί να δώσει ως εγγύηση. Η μόνη του εγγύηση είναι… ο λόγος της τιμής του ότι θα επιστρέψει στο ακέραιο το ποσό του δανείου.
Φυσικά ο διευθυντής τον αντιμετωπίζει με μια ψυχρή τυπικότητα και προσπαθεί να τον ξεφορτωθεί όσο πιο σύντομα γίνεται. Ως ύστατη προσπάθεια απόκτησης του πολυπόθητου δανείου και αναγνωρίζοντας την περιφρόνηση και την απαξίωση που δέχεται, ο Αντόνιο απειλεί τον διευθυντή ότι αν δεν του δώσει τα χρήματα, θα του αποπλανήσει τη γυναίκα του!
Αρχικά ο διευθυντής, απόλυτα σίγουρος για την πίστη και την αφοσίωση της συμβίας του, ειρωνεύεται τον Αντόνιο, πολύ σύντομα όμως και με την βοήθεια των επιχειρημάτων και κάποιων συμπτώσεων, ο τραπεζικός κάμπτεται και αρχίζουν οι αμφιβολίες για την οικογενειακή του ευτυχία και γαλήνη.
Αρκετά τα αστεία στοιχεία και από μόνη της η υπόθεση αντιμετωπίζεται ως κωμική. Τα θέματα όμως που θίγονται μέσα από αυτήν την κωμωδία είναι στην ουσία δραματικά: η έλλειψη οικονομικών πόρων και η ανάγκη για επιβίωση αναγκάζουν έναν -κατά τα άλλα τίμιο άνθρωπο -να καταλήξει στην λύση του δανεισμού, να παρακαλέσει έναν άγνωστο ( που συμβολίζει την εξουσία και την πλουτοκρατία) να του χορηγήσει ένα δάνειο της τάξης των 3.000 ευρώ.
Το μοναδικό περιουσιακό του στοιχείο, αυτό που δεν έχει χάσει ακόμα, είναι η τιμή του και ο λόγος του, και εκεί ανακαλύπτουμε όλοι μαζί ότι τελικά η τιμιότητα και η ειλικρίνεια δεν αξίζουν τίποτα σε μια κοινωνία που όλα μετριούνται με το χρήμα. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά δεν παύει να είναι σκληρή η διαπίστωση της μηδαμινότητας του πολίτη που δεν διαθέτει οικονομική ευρωστία.
Το έργο δεν στέκεται όμως μόνο στην πολιτική και οικονομική κατάσταση του καπιταλισμού, πάει πολύ πιο πέρα και επικεντρώνεται στις συζυγικές σχέσεις: ο διευθυντής παρουσιάζεται πολύ σίγουρος για την πίστη της γυναίκας του αλλά η φοβία του κερατώματος, της μοναξιάς, της απαξίωσής του ως αρσενικού κρύβονται καλά μέσα του και φτάνουν μόνο μερικές κουβέντες για να αρχίσουν οι αμφιβολίες.
Είσαι παντρεμένος χρόνια, μοιράζεσαι τα πάντα με τον άνθρωπό σου, έχετε κάνει παιδιά μαζί και μέσα σε δέκα λεπτά ανατρέπεται όλος σου ο κόσμος μέσα από την δύναμη όχι τόσο της πειθούς του συνομιλητή σου αλλά της κρυμμένης σου και αιώνιας φοβίας!
Τρίτο θέμα που μας απασχολεί σε αυτό το έργο είναι ο επηρεασμός, η δύναμη των λέξεων και των λόγων, η μετατροπή του θύματος (Αντόνιο, είναι αρχικά ο αδύναμος, αυτός που κάνει την έκκληση, ο οικονομικά ασθενέστερος) σε θύτη. Κατά την διάρκεια του έργου ο Αντόνιο σιγά σιγά αποκτά δύναμη μέσα από τις αμφιβολίες και την φοβία του διευθυντή.
Θα μπορούσα να σας αποκαλύψω και το τέταρτο θέμα του έργου αλλά δεν θα το κάνω για να μην σας χαλάσω το τέλος, αντιθέτως θα σας προτρέψω να πάτε να το δείτε και να ανακαλύψετε μόνοι σας όχι μόνο το τέταρτο ζήτημα αλλά και όλα τα άλλα που σας παρουσίασα αλλά ίσως και άλλα που θα σας απασχολήσουν.
Ο Μιχάλης Οικονόμου μας παρουσιάζει έναν αντιπαθητικό, αδέκαστο και ψυχρό τραπεζικό αλλά και έναν φοβισμένο σύζυγο.
Από την άλλη ο Γιάννης Σαρακατσάνης είναι απολαυστικός στον ρόλο του κακομοίρη Αντόνιο που κρύβει όμως πολλούς άσσους στα μανίκια του! Και οι δύο μαζί αποτελούν ένα φοβερό δίδυμο, δύο πόλους που αλλάζουν ρόλους συνεχώς ( θετικό και αρνητικό, αισιοδοξία και απογοήτευση, πίστη και φοβία) και που θα σας κρατήσουν συντροφιά για περίπου ογδόντα λεπτά.
Προσέξτε το τραγουδάκι του τέλους, θα καταλάβετε σχεδόν όλους τους ισπανικούς στίχους. Και βιαστείτε να το δείτε γιατί μετά από δύο χρόνια επιτυχίας, θα κατέβει τελικά στις 15 Ιανουαρίου.
Πού:
Θέατρο του Γκλόρια
Πότε:
Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή στις 18.30, Πέμπτη στις 21.15 και Κυριακή στις 21.30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου