«Ω! Θεέ μου!»

Κριτική - παρουσίαση της παράστασης από τη συγγραφέα Εύη Ρούτουλα

 Πολλοί φίλοι μου από τη Θεσσαλονίκη παραπονιούνται ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν τόσες θεατρικές παραστάσεις όσες οι Αθηναίοι ή ότι οι καλές, εμπορικές παραστάσεις των Αθηνών αργούν ιδιαίτερα να παιχτούν στη συμπρωτεύουσα. Και έχουν δίκιο.

Θα μου πείτε βέβαια τώρα: τι να πουν και όλοι οι υπόλοιποι στις ακόμα μικρότερες πόλεις; Αυτό όμως είναι ένα θέμα που δεν θα εξετάσουμε σήμερα εδώ. Για να ξαναγυρίσουμε στα παράπονα των Θεσσαλονικιών, αυτήν τη φορά δεν έχουν κανένα λόγο να διαμαρτυρηθούν αφού η παράσταση «Ω! Θεέ μου!» ξεκίνησε θριαμβευτικά στη Θεσσαλονίκη - σε πανελλήνια πρεμιέρα-στο θέατρο Αριστοτέλειον τον Οκτώβριο του 2016 και ακολούθησε δεύτερη η Αθήνα. 

 Το έργο «Ω! Θεέ μου!» είναι της Ισραηλινής συγγραφέως Ανάτ Γκοβ,η οποία πέθανε πρόωρα νικημένη από τον καρκίνο. Πριν φύγει όμως από αυτόν τον κόσμο πρόλαβε και μας χάρισε ωραἰες κωμωδίες και έξυπνα έργα όπως: Αγάπη μέχρι θανάτου, Οι καλύτεροι φίλοι, Άντρας στο σπίτι και πολλά άλλα. 

 Τι πραγματεύεται όμως η κωμωδία της Ισραηλινής Ανάτ Γκοβ και γιατί όπου και αν παίζεται συρρέουν οι θεατές; 

 Η Άννα είναι μια πετυχημένη ψυχολόγος η οποία ζει μαζί με τον αυτιστικό έφηβο γιο της. Ο άντρας της τους έχει εγκαταλείψει και η Άννα έχει αφιερωθεί στην ιδιαίτερα δύσκολη φροντίδα του παιδιού της, στην κηπουρική αλλά και στο επάγγελμά της, στο οποίο είναι καταξιωμένη. 

Μια μέρα δέχεται την επίσκεψη ενός περίεργου νέου ασθενή. Στη διάρκεια της ψυχανάλυσης η Άννα ανακαλύπτει ότι ο ασθενής της δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον…Θεό, ο οποίος πάσχει από κατάθλιψη λόγω του τελευταίου δημιουργήματός του: του ανθρώπου και των έργων του. 

Ο Θεός είναι τόσο απελπισμένος που σκέφτεται σοβαρά να προβεί σε έναν δεύτερο κατακλεισμό για να ξεφορτωθεί το ατελές δημιούργμά του. Η Άννα έχει πενήντα λεπτά στη διάθεσή της για να τον θεραπεύσει και η ανθρωπότητα να αποφύγει την καταστροφή της. Πολλές οι αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη ( κατανοητό αφού όλη η οπτική είναι από μια Εβραία), ο Θεός παρουσιάζεται ως αυστηρός δημιουργός: ζηλεύει τον Αδάμ που δεν τον υπάκουσε για χάρη μιας γυναίκας, δεν κατανοει τον πόνο της γέννας και θεωρεί ότι είναι υπερτιμημένος, βασανίζει τον Ιώβ και δεν δείχνει ιδαίτερη καλωσύνη για τα βάσανά του. 

Είναι ένας θεος αφέντης που δικαιολογεί την κακία των ανθρώπων με την καταπληκτική έκφραση: είναι καλοί μαθητές ενός κακού δασκάλου. Μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια όμως αποφασίζει να κάνει και αυτός την αυτοκριτική του, στα χέρια της άθεης ψυχολόγου του αφήνεται ως μικρός μαθητής, ως αδύναμος ασθενής, μην μπορώντας άλλο να αντέξει το βάρος της ευθύνης του. 

Έξυπνο, ευαίσθητο και πρωτότυπο το έργο μας κάνει να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, ακόμα και να προβληματιστούμε. 

Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Λίνα Ζαρκαδούλα, η οποία διεκπεραιώνει συμβατικά αλλά ικανοποιητικά το έργο της. Ο Γρηγόρης Βαλτινός ως Θεός κλέβει την παράσταση ισσοροπώντας όμορφα ανάμεσα στην κωμωδία και στη συγκίνηση. Τον ακολουθεί επάξια η Κατερίνα Διδασκάλου στο ρόλο της Άννας και ο Μίλτος Τσιάντος αναλαμβάνει τον βουβό ρόλο του αυτιστικού γιου της Άννας. 

 Πού: 

Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη 

 Πότε: 

Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15

Σάββατο στις 6.15 και 

Κυριακή στις 7.30