Ο Moby καταγγέλλει τον εθισμό μας στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο νέο βιντεοκλίπ του
Με περισσότερες από 300 χιλιάδες προβολές σε λιγότερο από 24 ώρες και ένα εκατομμύριο σε τρεις μέρες το «Are you lost in the world like me?» του Moby μέσω των εντυπωσιακών εικόνων του διάσημου εικονογράφου Steve Cutts, παρουσιάζει μια παρακμιακή και παρανοϊκή κοινωνία που απαρτίζεται από μια γενιά εξαρτημένων από τα έξυπνα κινητά τους τηλέφωνα...
Τσαλακώνοντας την «γκλαμουριά» και την χρυσόσκονη που -υποτίθεται πως- περικλείουν για τον καθένα μας τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης (υλοποιώντας έτσι την επιδίωξη για 15' δημοσιότητας στο κάθε άτομο που χρησιμοποιεί σε 24ωρη πλέον βάση την τεχνολογία για να σχολιάζει, να αυτοφωτογραφίζεται και να ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα) ο Moby ρίχνει μια τεράστια κλωτσιά καταπρόσωπο στην σημερινή καταναλωτική - καπιταλιστική κοινωνία, την χωρίς σκοπό και λόγο ύπαρξης.
«Εάν το αποτυχημένο σύστημα καταρρέει, είσαι ελεύθερος;» ρωτάει με απόγνωση αλλά και οργή μέσα από το νέο του άλμπουμ ο Moby που τον Αύγουστο είχε δημοσιεύσει το βιντεοκλίπ του «Don’t Leave Me», μια κατακραυγή και καταγγελία κατά της κακοποίησης των ζώων...
Στο νέο του βιντεοκλίπ μας παρουσιάζει, με τη μορφή ταινίας-καρτούν μικρού μήκους (στο στυλ των κινούμενων σχεδίων της δεκαετίας του '30 και ειδικότερα αυτά που δημιούργησε ο Max Fleischer ο εμπνευστής της Betty Boop) την καρικατούρα των καθημερινών αποξενωμένων ανθρώπων, που βρίσκονται βυθισμένοι σε μια εικονική επικοινωνία με εικονικούς «φίλους» που τους προσφέρει η τεχνολογία και τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εικονική ζωή. Χάνοντας έτσι και ταυτόχρονα, κάθε ενδιαφέρον για την πραγματικότητα στην οποία ζουν(;) κάθε ενδιαφέρον για οτιδήποτε έξω από τον ψεύτικο κόσμο. Την ίδια την ουσία της ζωής.
Η καταθλιπτική καρικατούρα του πρωταγωνιστή, ενός παιδιού με θλιμμένο και ανήσυχο βλέμμα (το alter ego του Moby) του μοναδικού ατόμου που βρίσκεται στο περιθώριο της σύγχρονης εικονικής πραγματικότητας μέσα στην οποία όλοι μας ζούμε χωρίς να βιώνουμε, παρατηρεί στο βιντεοκλίπ και προσπαθεί να ξυπνήσει το εν υπνώσει πλήθος.
Μια άμορφη δηλαδή μάζα απρόσωπων, άβουλων και ανέραστων που, υπνοβατώντας στον κόσμο τους, δεν δίνουν δεκάρα στα όσα συμβαίνουν έξω και γύρω από τα όσα αναμεταδίδει η οθόνη από το έξυπνο τηλέφωνό τους.
Ο μικρός πρωταγωνιστής περικλείεται από κυνηγούς πόκεμον, μοντέλων για φωτογραφίσεις στο instagram και ψεύτικων προφίλ του φουμπου και παρατηρεί τον σύγχρονο άνθρωπο και κόσμο που ζει σκηνές καθημερινής τρέλας συνανθρώπων-ζόμπι εθισμένων στις σέλφι και στη μεγαλομανία τους, αγέλες που επιδίδονται σε μπούλινγκ καταγράφοντας και κοινοποιώντας τα «ανδραγαθήματά» τους στις κάμερες των «έξυπνων» κινητών τους, απαθών άβουλων όντων που καταγράφουν τον κόσμο που καταρρέει γύρω τους.
Στο βίντεο απεικονίζεται η σύγχρονη κοινωνία, μέσα από τα μεγάλα έκπληκτα μάτια του παιδιού που παρατηρεί και αντιστέκεται στην εξάπλωση της τεχνολογικής επιδημίας. Μιας παγκόσμιας επιδημίας που τα τελευταία χρόνια αναδιαμόρφωσε το στυλ ζωής, ιδιαίτερα των νεότερων ηλικιών και που συχνά επέφερε την κοινωνική απομόνωση και ακόμα χειρότερα την επαναδιαμόρφωση της φύσης των διαπροσωπικών σχέσεων.
Απεικονίζεται ο σημερινός μοναχικός άνθρωπος που παλεύει με την μοναξιά του, μέσα σε μια παράλληλη πραγματικότητα με στημένα χαμόγελα, «ντακ φέις» και εκατοντάδες ή και χιλιάδες «φίλους» (που δεν έχει και ούτε πρόκειται να γνωρίσει ποτέ στην αληθινή του) ενώ ακόμα και όταν βγαίνει με την παρέα η τον σύντροφό του, επικοινωνεί μαζί τους μέσω των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης: Κάνοντας «λάικ» και «σμάιλ» στα όσα ο άλλος «ανεβάζει» χωρίς στην πραγματικότητα να τα ζουν αληθινά. Αρκεί μόνο να δημοσιεύσουν στους υπόλοιπους της αγέλης το πού και με ποιον βρίσκονται, χωρίς γιατί, χωρίς επαφή, χωρίς ζωή.
Εν κατακλείδι αυτό που θέλει να μας επικοινωνήσει το βιντεοκλιπ του Moby που δημιούργησε ο Steve Cutts είναι πως ζούμε σε ένα επικίνδυνο κόσμο και σε μια ακόμα πιο επικίνδυνη εικονική πραγματικότητα, τον κόσμο του ίντερνετ...
Απόδειξη αυτής της παραδοχής δεν είναι άλλη παρά οι χιλιάδες των παραδοξοτήτων που βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.
Το «Are you lost in the world like me?» μας το επαναλαμβάνει ανακυκλώνοντας και ακολουθώντας τα χνάρια του επίσης διάσημου βιντεοκλίπ του Cutts, το «MAN» που μας αποδεικνύει με ωμό τρόπο ένα πράγμα. Πως ο καλύτερος τρόπος που υπάρχει ακόμα για να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, αν δεν αλλάξουμε, είναι να εκλείψει από αυτόν το είδος μας!
Όπως δήλωσε και ο Steve Cutts: «Αυτό το βίντεο μιλάει για τον ολοένα και αυξανόμενο εθισμό μας στην τεχνολογία και δείχνει τις ανθρώπινες σχέσεις στις μέρες μας. Ανθρώπινες σχέσεις που εκλείπουν. Μιλάει για το πώς μας αλλάζει η τεχνολογία και για το πώς χάνουμε την ευαισθησία μας και γινόμαστε αναίσθητοι».
Δείτε το «Are you lost in the world like me?»:
Ο δημοφιλής τραγουδοποιός Moby επέστρεψε στην δισκογραφία με το νέο του άλμπουμ: «These Systems Are Failing» από το οποίο μας παρουσιάζει το εξαιρετικό βιντεοκλίπ από το τραγούδι: «Are you lost in the world like me». Σε αυτό καταγράφεται με απόλυτα δηκτικό τρόπο η προσήλωση του πλήθους στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ανθρώπινη αποξένωση που αυτά επιφέρουν.
Με περισσότερες από 300 χιλιάδες προβολές σε λιγότερο από 24 ώρες και ένα εκατομμύριο σε τρεις μέρες το «Are you lost in the world like me?» του Moby μέσω των εντυπωσιακών εικόνων του διάσημου εικονογράφου Steve Cutts, παρουσιάζει μια παρακμιακή και παρανοϊκή κοινωνία που απαρτίζεται από μια γενιά εξαρτημένων από τα έξυπνα κινητά τους τηλέφωνα...
Τσαλακώνοντας την «γκλαμουριά» και την χρυσόσκονη που -υποτίθεται πως- περικλείουν για τον καθένα μας τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης (υλοποιώντας έτσι την επιδίωξη για 15' δημοσιότητας στο κάθε άτομο που χρησιμοποιεί σε 24ωρη πλέον βάση την τεχνολογία για να σχολιάζει, να αυτοφωτογραφίζεται και να ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα) ο Moby ρίχνει μια τεράστια κλωτσιά καταπρόσωπο στην σημερινή καταναλωτική - καπιταλιστική κοινωνία, την χωρίς σκοπό και λόγο ύπαρξης.
«Εάν το αποτυχημένο σύστημα καταρρέει, είσαι ελεύθερος;» ρωτάει με απόγνωση αλλά και οργή μέσα από το νέο του άλμπουμ ο Moby που τον Αύγουστο είχε δημοσιεύσει το βιντεοκλίπ του «Don’t Leave Me», μια κατακραυγή και καταγγελία κατά της κακοποίησης των ζώων...
Στο νέο του βιντεοκλίπ μας παρουσιάζει, με τη μορφή ταινίας-καρτούν μικρού μήκους (στο στυλ των κινούμενων σχεδίων της δεκαετίας του '30 και ειδικότερα αυτά που δημιούργησε ο Max Fleischer ο εμπνευστής της Betty Boop) την καρικατούρα των καθημερινών αποξενωμένων ανθρώπων, που βρίσκονται βυθισμένοι σε μια εικονική επικοινωνία με εικονικούς «φίλους» που τους προσφέρει η τεχνολογία και τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εικονική ζωή. Χάνοντας έτσι και ταυτόχρονα, κάθε ενδιαφέρον για την πραγματικότητα στην οποία ζουν(;) κάθε ενδιαφέρον για οτιδήποτε έξω από τον ψεύτικο κόσμο. Την ίδια την ουσία της ζωής.
Η καταθλιπτική καρικατούρα του πρωταγωνιστή, ενός παιδιού με θλιμμένο και ανήσυχο βλέμμα (το alter ego του Moby) του μοναδικού ατόμου που βρίσκεται στο περιθώριο της σύγχρονης εικονικής πραγματικότητας μέσα στην οποία όλοι μας ζούμε χωρίς να βιώνουμε, παρατηρεί στο βιντεοκλίπ και προσπαθεί να ξυπνήσει το εν υπνώσει πλήθος.
Μια άμορφη δηλαδή μάζα απρόσωπων, άβουλων και ανέραστων που, υπνοβατώντας στον κόσμο τους, δεν δίνουν δεκάρα στα όσα συμβαίνουν έξω και γύρω από τα όσα αναμεταδίδει η οθόνη από το έξυπνο τηλέφωνό τους.
Ο μικρός πρωταγωνιστής περικλείεται από κυνηγούς πόκεμον, μοντέλων για φωτογραφίσεις στο instagram και ψεύτικων προφίλ του φουμπου και παρατηρεί τον σύγχρονο άνθρωπο και κόσμο που ζει σκηνές καθημερινής τρέλας συνανθρώπων-ζόμπι εθισμένων στις σέλφι και στη μεγαλομανία τους, αγέλες που επιδίδονται σε μπούλινγκ καταγράφοντας και κοινοποιώντας τα «ανδραγαθήματά» τους στις κάμερες των «έξυπνων» κινητών τους, απαθών άβουλων όντων που καταγράφουν τον κόσμο που καταρρέει γύρω τους.
Στο βίντεο απεικονίζεται η σύγχρονη κοινωνία, μέσα από τα μεγάλα έκπληκτα μάτια του παιδιού που παρατηρεί και αντιστέκεται στην εξάπλωση της τεχνολογικής επιδημίας. Μιας παγκόσμιας επιδημίας που τα τελευταία χρόνια αναδιαμόρφωσε το στυλ ζωής, ιδιαίτερα των νεότερων ηλικιών και που συχνά επέφερε την κοινωνική απομόνωση και ακόμα χειρότερα την επαναδιαμόρφωση της φύσης των διαπροσωπικών σχέσεων.
Απεικονίζεται ο σημερινός μοναχικός άνθρωπος που παλεύει με την μοναξιά του, μέσα σε μια παράλληλη πραγματικότητα με στημένα χαμόγελα, «ντακ φέις» και εκατοντάδες ή και χιλιάδες «φίλους» (που δεν έχει και ούτε πρόκειται να γνωρίσει ποτέ στην αληθινή του) ενώ ακόμα και όταν βγαίνει με την παρέα η τον σύντροφό του, επικοινωνεί μαζί τους μέσω των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης: Κάνοντας «λάικ» και «σμάιλ» στα όσα ο άλλος «ανεβάζει» χωρίς στην πραγματικότητα να τα ζουν αληθινά. Αρκεί μόνο να δημοσιεύσουν στους υπόλοιπους της αγέλης το πού και με ποιον βρίσκονται, χωρίς γιατί, χωρίς επαφή, χωρίς ζωή.
Εν κατακλείδι αυτό που θέλει να μας επικοινωνήσει το βιντεοκλιπ του Moby που δημιούργησε ο Steve Cutts είναι πως ζούμε σε ένα επικίνδυνο κόσμο και σε μια ακόμα πιο επικίνδυνη εικονική πραγματικότητα, τον κόσμο του ίντερνετ...
Απόδειξη αυτής της παραδοχής δεν είναι άλλη παρά οι χιλιάδες των παραδοξοτήτων που βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.
Το «Are you lost in the world like me?» μας το επαναλαμβάνει ανακυκλώνοντας και ακολουθώντας τα χνάρια του επίσης διάσημου βιντεοκλίπ του Cutts, το «MAN» που μας αποδεικνύει με ωμό τρόπο ένα πράγμα. Πως ο καλύτερος τρόπος που υπάρχει ακόμα για να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, αν δεν αλλάξουμε, είναι να εκλείψει από αυτόν το είδος μας!
Όπως δήλωσε και ο Steve Cutts: «Αυτό το βίντεο μιλάει για τον ολοένα και αυξανόμενο εθισμό μας στην τεχνολογία και δείχνει τις ανθρώπινες σχέσεις στις μέρες μας. Ανθρώπινες σχέσεις που εκλείπουν. Μιλάει για το πώς μας αλλάζει η τεχνολογία και για το πώς χάνουμε την ευαισθησία μας και γινόμαστε αναίσθητοι».
Δείτε το «Are you lost in the world like me?»:
Ο Moby δημοσίευσε επίσης ένα είδος βίντεο-μανιφέστο στο οποίο επεξηγεί τη γενική ιδέα του καινούριου του δίσκου:
«Στην αρχή, ήμασταν ένα απεγνωσμένο είδος. Είχαμε ανάγκη να αποκτήσουμε "πράγματα" και μόλις το καταφέραμε γίναμε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, κορεσμένοι. Επιβιώναμε. Τα "πράγματα" μας έσωσαν: το φαγητό, τα όπλα, οι ασπίδες. Μετά από αρκετό καιρό κερδίσαμε. Αλλά συνεχίσαμε να συμπεριφερόμαστε όπως πριν. Συνεχίζοντας να μαχόμαστε χωρίς να έχουμε αντιπάλους, να τρώμε σαν να πεθαίναμε της πείνας. Καταστρέφουμε το περιβάλλον ενώ στην πραγματικότητα καταστρέφουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας».
Δείτε το βίντεο:
«Στην αρχή, ήμασταν ένα απεγνωσμένο είδος. Είχαμε ανάγκη να αποκτήσουμε "πράγματα" και μόλις το καταφέραμε γίναμε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, κορεσμένοι. Επιβιώναμε. Τα "πράγματα" μας έσωσαν: το φαγητό, τα όπλα, οι ασπίδες. Μετά από αρκετό καιρό κερδίσαμε. Αλλά συνεχίσαμε να συμπεριφερόμαστε όπως πριν. Συνεχίζοντας να μαχόμαστε χωρίς να έχουμε αντιπάλους, να τρώμε σαν να πεθαίναμε της πείνας. Καταστρέφουμε το περιβάλλον ενώ στην πραγματικότητα καταστρέφουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας».
Δείτε το βίντεο:
Για υστερόγραφο σας υπενθυμίζουμε το επίσης υπέροχο βίντεοκλίπ του Steve Cutts, «MAN»:
Υ.Γ.2: Το τραγούδι του Moby, μπορεί να καταγγέλλει τον εθισμό μας στην τεχνολογία και να επιδιώκει να μας κάνει να απεξαρτηθούμε από τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά αυτό θα το κάνουμε... αφού βεβαίως πρώτα κάνουμε «λάικ» και «κοινοποίηση» του άρθρου και της ιστοσελίδας μας! :)
Κωστής Αποστολόπουλος
Υ.Γ.2: Το τραγούδι του Moby, μπορεί να καταγγέλλει τον εθισμό μας στην τεχνολογία και να επιδιώκει να μας κάνει να απεξαρτηθούμε από τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά αυτό θα το κάνουμε... αφού βεβαίως πρώτα κάνουμε «λάικ» και «κοινοποίηση» του άρθρου και της ιστοσελίδας μας! :)
Κωστής Αποστολόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου