Ένα «κακό παιδί» χορεύει στην Αθήνα - Στο «Παλλάς» μαζί με τη Ναταλία Οσίποβα
Ο χορευτής που αγαπήθηκε όχι μόνο από τον κόσμο αλλά και από άλλους καλλιτέχνες, που τον χρησιμοποίησαν σαν εικαστικό καμβά για διάφορα πρότζεκτ, όπως ο Μαρκ Τζέικομπς o oποίος τον έκανε πρωταγωνιστή σε καμπάνια μόδας, καθώς και οι φωτογραφήσεις που έκανε με τον Γκανς Βαν Σαντ.
Ο Σεργκέι Πολούνιν χορεύει ενώπιον του αθηναϊκού κοινού, έτοιμος να το καταπλήξει, εκ νέου, στις 1, 2 και 3 Δεκεμβρίου, στο «Παλλάς». Μαζί με τη Ναταλία Οσίποβα, με την οποία αποτελούν, αναμφισβήτητα, το πιο εκρηκτικό χορευτικό ζευγάρι της εποχής μας (ζευγάρι και στη ζωή), συνυπογράφουν -στην πρώτη, κοινή τους μοντέρνα σκηνική προσέγγιση- ένα σημαντικό χορευτικό γεγονός της φετινής χρονιάς.
Κορυφαία τεχνική, αψεγάδιαστο στυλ, εκρηκτικό ταμπεραμέντο και ερμηνευτική δεινότητα χαρακτηρίζουν τις εμφανίσεις τους.
Κανείς δεν ήξερε τον Ουκρανό Σεργκέι Πολούνιν μέχρι που έγινε ο πρώτος χορευτής στην ιστορία του Royal Ballet. Για την ακρίβεια, έγινε ο νεότερος πρώτος χορευτής του βρετανικού συνόλου και σε μία ώρα τον έμαθε όλος ο κόσμος.
Ο γεννημένος το 1989 Πολούνιν έφτασε στο Λονδίνο από το Χορογραφικό Ινστιτούτο του Κιέβου με την υποτροφία του ιδρύματος Ρούντολφ Νουρέγιεφ το 2003, στα 14 του χρόνια. Εγινε σολίστ το 2009 και έναν χρόνο αργότερα ο νεότερος πρώτος χορευτής. Ο χαρακτήρας του αποδείχθηκε ισχυρότερος από το ταλέντο του.
Παρότι πολύ φιλόδοξος, δεν δίστασε να εγκαταλείψει τα μπαλέτα δηλώνοντας ότι «ο καλλιτέχνης μέσα μου πέθαινε». Το ίδιο απότομα εγκατέλειψε στη συνέχεια τα δύο ρωσικά θέατρα που τον κάλεσαν, τα θέατρα Στανισλάφσκι και Νοβοσιμπίρσκ, ενώ το 2013, μία μόλις εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Εξπρές του Μεσονυχτίου», στο Λονδίνο, απλώς εξαφανίστηκε, χωρίς να δώσει καμία δικαιολογία. Αφού είχε τινάξει την παραγωγή στον αέρα, εμφανίστηκε και επικαλέστηκε λόγους υγείας.
Η παραγωγή τού έκανε αγωγή ζητώντας του 400.000 στερλίνες, υποστηρίζοντας ότι για όλα έφταιγε η έντονη «κοινωνική του δραστηριότητα». Οι αποκαλύψεις ότι ο νεαρός χορευτής είχε περάσει ατελείωτες νύχτες κάνοντας clubbing, είχε πάρει ναρκωτικά, και ότι είχε κοπεί με ξυράφια για να νιώσει την αδρεναλίνη, καθόλου δεν βοηθούσαν την περίπτωσή του.
Ο Πολούνιν, στην πιο δύσκολη και σκοτεινή περίοδο της ζωής του, δεν χωρούσε κυριολεκτικά πουθενά. Το μελάνι που χύθηκε μιλούσε για το παιδί-θαύμα του χορού με τα χειρότερα λόγια. Δύστροπος, αλαζόνας, πολύ συχνά κακός με συναδέλφους και συνεργάτες. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που προέβλεπαν ότι η διέξοδος ενός φτωχόπαιδου στο χορό δεν αρκούσε για να στηρίξει μια μεγάλη καριέρα, ότι ο Πολούνιν σαν διάττων αστέρας θα εξαφανιστεί. Αλλά διαψεύστηκαν.
Το περασμένο καλοκαίρι, όταν εμφανίστηκε με την Ναταλία Οσίποβα στο «Sadler's Wells» του Λονδίνου, απέδειξε ότι διψούσε για περισσότερα. Οι κριτικές μίλησαν για ένα χρυσό ζευγάρι με σπάνιο ταλέντο, που η ερωτική τους σχέση φέρνει στη σκηνή έναν πρωτοφανή μαγνητισμό. Οι κριτικές αποκατέστησαν τον Πολούνιν ως έναν ανήσυχο χορευτή που δεν χορταίνει και δεν βολεύεται εύκολα.
Στην Οσίποβα βρήκε το άλλο του μισό, όπως λέει εξομολογούμενος πως «όταν χόρεψα με τη Ναταλία, συνειδητοποίησα ότι είχα τέσσερα χρόνια να κοιτάξω στα μάτια μια μπαλαρίνα την ώρα που χορεύαμε μαζί». Η κοινή τους εμφάνιση μας έδωσε απλώς μια αμυδρή ιδέα για το πού μπορεί η καλλιτεχνική ανησυχία να οδηγήσει έναν χορευτή.
Σήμερα, ο Πολούνιν με την Ναταλία Οσίποβα στον ρόλο της συμπρωταγωνίστριάς του έχει βρει τον καλό εαυτό του. Μακριά από την ανελεύθερη και περιοριστική κατάσταση που επικρατεί στα μεγάλα μπαλέτα, λέει ότι πλέον είναι ελεύθερος.
«Ηθελα να γίνω ο καλύτερος χορευτής του κόσμου και να χορεύω στο καλύτερο μπαλέτο» αναφέρει σε μια συνέντευξή του. «Σχεδόν τα κατάφερα, αλλά δεν είχα ελευθερία ούτε χρήματα, καμία επιλογή, και δεν έπαιρνα καμία ικανοποίηση. Ημουν ασφυκτικά περιορισμένος. Σήμερα, σε γενικές γραμμές, είμαι ελεύθερος: Χορεύω όπου και ό,τι θέλω. Δεν είμαι ιδιοκτησία κανενός θεάτρου. Τώρα θέλω να χορεύω μόνο με τη Ναταλία. Νομίζω ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα μπαλαρίνα στον κόσμο και είμαι πρόθυμος να πολεμήσω μέχρι τέλους για την ευκαιρία να χορεύω μαζί της».
Οι δυο τους παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα κοινών εμφανίσεων σε μικρά και μεγάλα θέατρα σε όλο τον κόσμο.
Η διάσημη Ναταλία Οσίποβα πρόσφατα πήρε την περίοπτη θέση της θρυλικής Σιλβί Γκιλέμ στο ρόστερ του διασημότερου κέντρου σύγχρονου χορού στον κόσμο, του ενός και μοναδικού Sadler's Wells. Χαρακτηρίστηκε ως μία από τις κορυφαίες Ζιζέλ -του ομώνυμου μπαλέτου- και Οντέτ -της Λίμνης των Κύκνων- όλων των εποχών.
Το πρώην μεγάλο αστέρι των Μπολσόι, που συνεχίζει πλέον την τεράστια καριέρα της χορεύοντας όλους τους κορυφαίους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου στο American Ballet Theatre, στο Royal Ballet, στη Σκάλα του Μιλάνου, σε όλα τα μεγάλα θέατρα διεθνώς.
Η ταραχώδης ιστορία του Σεργκέι Πολούνιν αποτελεί τοπ θέμα του ντοκιμαντέρ του Στίβεν Κάντορ «Dancer», που θα δούμε σε λίγες ημέρες στις αθηναϊκές αίθουσες.
Ο Σεργκέι Πολούνιν είναι το «κακό παιδί» του χορού, ο πιο αμφιλεγόμενος χαρακτήρας και το μεγαλύτερο συγχρόνως ταλέντο παγκοσμίως της ορχηστικής τέχνης. Είναι επίσης ο σταρ του χορού και του Διαδικτύου με τα 16.700.000 χτυπήματα στο YouTube για το βίντεο «Take me to Church».
Ο χορευτής που αγαπήθηκε όχι μόνο από τον κόσμο αλλά και από άλλους καλλιτέχνες, που τον χρησιμοποίησαν σαν εικαστικό καμβά για διάφορα πρότζεκτ, όπως ο Μαρκ Τζέικομπς o oποίος τον έκανε πρωταγωνιστή σε καμπάνια μόδας, καθώς και οι φωτογραφήσεις που έκανε με τον Γκανς Βαν Σαντ.
Ο Σεργκέι Πολούνιν χορεύει ενώπιον του αθηναϊκού κοινού, έτοιμος να το καταπλήξει, εκ νέου, στις 1, 2 και 3 Δεκεμβρίου, στο «Παλλάς». Μαζί με τη Ναταλία Οσίποβα, με την οποία αποτελούν, αναμφισβήτητα, το πιο εκρηκτικό χορευτικό ζευγάρι της εποχής μας (ζευγάρι και στη ζωή), συνυπογράφουν -στην πρώτη, κοινή τους μοντέρνα σκηνική προσέγγιση- ένα σημαντικό χορευτικό γεγονός της φετινής χρονιάς.
Κορυφαία τεχνική, αψεγάδιαστο στυλ, εκρηκτικό ταμπεραμέντο και ερμηνευτική δεινότητα χαρακτηρίζουν τις εμφανίσεις τους.
Κανείς δεν ήξερε τον Ουκρανό Σεργκέι Πολούνιν μέχρι που έγινε ο πρώτος χορευτής στην ιστορία του Royal Ballet. Για την ακρίβεια, έγινε ο νεότερος πρώτος χορευτής του βρετανικού συνόλου και σε μία ώρα τον έμαθε όλος ο κόσμος.
Ο γεννημένος το 1989 Πολούνιν έφτασε στο Λονδίνο από το Χορογραφικό Ινστιτούτο του Κιέβου με την υποτροφία του ιδρύματος Ρούντολφ Νουρέγιεφ το 2003, στα 14 του χρόνια. Εγινε σολίστ το 2009 και έναν χρόνο αργότερα ο νεότερος πρώτος χορευτής. Ο χαρακτήρας του αποδείχθηκε ισχυρότερος από το ταλέντο του.
Παρότι πολύ φιλόδοξος, δεν δίστασε να εγκαταλείψει τα μπαλέτα δηλώνοντας ότι «ο καλλιτέχνης μέσα μου πέθαινε». Το ίδιο απότομα εγκατέλειψε στη συνέχεια τα δύο ρωσικά θέατρα που τον κάλεσαν, τα θέατρα Στανισλάφσκι και Νοβοσιμπίρσκ, ενώ το 2013, μία μόλις εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Εξπρές του Μεσονυχτίου», στο Λονδίνο, απλώς εξαφανίστηκε, χωρίς να δώσει καμία δικαιολογία. Αφού είχε τινάξει την παραγωγή στον αέρα, εμφανίστηκε και επικαλέστηκε λόγους υγείας.
Η παραγωγή τού έκανε αγωγή ζητώντας του 400.000 στερλίνες, υποστηρίζοντας ότι για όλα έφταιγε η έντονη «κοινωνική του δραστηριότητα». Οι αποκαλύψεις ότι ο νεαρός χορευτής είχε περάσει ατελείωτες νύχτες κάνοντας clubbing, είχε πάρει ναρκωτικά, και ότι είχε κοπεί με ξυράφια για να νιώσει την αδρεναλίνη, καθόλου δεν βοηθούσαν την περίπτωσή του.
Ο Πολούνιν, στην πιο δύσκολη και σκοτεινή περίοδο της ζωής του, δεν χωρούσε κυριολεκτικά πουθενά. Το μελάνι που χύθηκε μιλούσε για το παιδί-θαύμα του χορού με τα χειρότερα λόγια. Δύστροπος, αλαζόνας, πολύ συχνά κακός με συναδέλφους και συνεργάτες. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που προέβλεπαν ότι η διέξοδος ενός φτωχόπαιδου στο χορό δεν αρκούσε για να στηρίξει μια μεγάλη καριέρα, ότι ο Πολούνιν σαν διάττων αστέρας θα εξαφανιστεί. Αλλά διαψεύστηκαν.
Το περασμένο καλοκαίρι, όταν εμφανίστηκε με την Ναταλία Οσίποβα στο «Sadler's Wells» του Λονδίνου, απέδειξε ότι διψούσε για περισσότερα. Οι κριτικές μίλησαν για ένα χρυσό ζευγάρι με σπάνιο ταλέντο, που η ερωτική τους σχέση φέρνει στη σκηνή έναν πρωτοφανή μαγνητισμό. Οι κριτικές αποκατέστησαν τον Πολούνιν ως έναν ανήσυχο χορευτή που δεν χορταίνει και δεν βολεύεται εύκολα.
Στην Οσίποβα βρήκε το άλλο του μισό, όπως λέει εξομολογούμενος πως «όταν χόρεψα με τη Ναταλία, συνειδητοποίησα ότι είχα τέσσερα χρόνια να κοιτάξω στα μάτια μια μπαλαρίνα την ώρα που χορεύαμε μαζί». Η κοινή τους εμφάνιση μας έδωσε απλώς μια αμυδρή ιδέα για το πού μπορεί η καλλιτεχνική ανησυχία να οδηγήσει έναν χορευτή.
Σήμερα, ο Πολούνιν με την Ναταλία Οσίποβα στον ρόλο της συμπρωταγωνίστριάς του έχει βρει τον καλό εαυτό του. Μακριά από την ανελεύθερη και περιοριστική κατάσταση που επικρατεί στα μεγάλα μπαλέτα, λέει ότι πλέον είναι ελεύθερος.
«Ηθελα να γίνω ο καλύτερος χορευτής του κόσμου και να χορεύω στο καλύτερο μπαλέτο» αναφέρει σε μια συνέντευξή του. «Σχεδόν τα κατάφερα, αλλά δεν είχα ελευθερία ούτε χρήματα, καμία επιλογή, και δεν έπαιρνα καμία ικανοποίηση. Ημουν ασφυκτικά περιορισμένος. Σήμερα, σε γενικές γραμμές, είμαι ελεύθερος: Χορεύω όπου και ό,τι θέλω. Δεν είμαι ιδιοκτησία κανενός θεάτρου. Τώρα θέλω να χορεύω μόνο με τη Ναταλία. Νομίζω ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα μπαλαρίνα στον κόσμο και είμαι πρόθυμος να πολεμήσω μέχρι τέλους για την ευκαιρία να χορεύω μαζί της».
Οι δυο τους παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα κοινών εμφανίσεων σε μικρά και μεγάλα θέατρα σε όλο τον κόσμο.
Η διάσημη Ναταλία Οσίποβα πρόσφατα πήρε την περίοπτη θέση της θρυλικής Σιλβί Γκιλέμ στο ρόστερ του διασημότερου κέντρου σύγχρονου χορού στον κόσμο, του ενός και μοναδικού Sadler's Wells. Χαρακτηρίστηκε ως μία από τις κορυφαίες Ζιζέλ -του ομώνυμου μπαλέτου- και Οντέτ -της Λίμνης των Κύκνων- όλων των εποχών.
Το πρώην μεγάλο αστέρι των Μπολσόι, που συνεχίζει πλέον την τεράστια καριέρα της χορεύοντας όλους τους κορυφαίους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου στο American Ballet Theatre, στο Royal Ballet, στη Σκάλα του Μιλάνου, σε όλα τα μεγάλα θέατρα διεθνώς.
Η ταραχώδης ιστορία του Σεργκέι Πολούνιν αποτελεί τοπ θέμα του ντοκιμαντέρ του Στίβεν Κάντορ «Dancer», που θα δούμε σε λίγες ημέρες στις αθηναϊκές αίθουσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου