ΠΟΙΗΣΗ Κατερίνα Μπαλαγούρα

«Μικρό άτεχνο ποίημα»

Αυτή είναι μια καινούρια στήλη στον ιστότοπό μας, όπου θα δίνουμε βήμα σε νέους και πολλά υποσχόμενους συγγραφείς και ποιητές που θέλουν να προβάλουν τη δουλειά τους. Ξεκινάμε, παρουσιάζοντας το «μικρό άτεχνο ποίημα» της Κατερίνας Μπαλαγούρα και περιμένουμε να μας στείλετε και τα δικά σας γραπτά για να τα δημοσιεύσουμε!

Μικρό άτεχνο ποίημα 

Ήταν το βιβλίο σου 

που με προβλημάτισε

Ήταν που τα δικά μου γραπτά 

είναι σκόρπιες σκέψεις 

Σαν τον άνεμο 

Και μιας και είπα άνεμος

Πατησίων, Μαυρομιχάλη, Ευελπίδων, 

άδειες απόψε, κενές, βουβές, απόκοσμες

Θυμήθηκα πάλι το βιβλίο σου

Το μόνο που έσπαγε τη μονοτονία 

ήταν η χαρούμενη θλίψη 

στα πρόσωπα των αστέγων, 

των αποκαλούμενων από εμάς τους δήθεν κάποιους, 

ναυάγια της ζωής.

Ξέρεις...
ήταν όμορφα αυτά τα ναυάγια απόψε, 

δεν υπήρχε κανένας από εμάς έξω 

και αυτοί ήταν χαρούμενοι 

που ανέπνεαν
τον καθαρό αέρα της ελευθερίας 

δίπλα από τα δικά μας σκουπίδια.

Είχα 1,5 καταραμένο ευρώ 

στην αριστερή μου τσέπη

Το έδωσα σε έναν 

που τον είδα να σκύβει 

και να μαζεύει μια γόπα τσιγάρου

Βλέπεις το έκοψα 

και δεν είχα να του δώσω 

μια πολυπόθητη τζούρα, 

φρέσκο, καθαρό αέρα τσιγάρου… 

με ευχαρίστησε και εγώ ντράπηκα, 

έψαξα να βρω περίπτερο να πάρω τσιγάρα, 

μέχρι να γυρίσω το βλέμμα μου 

είχε χαθεί 

Ανηφόρισα την Ευελπίδων 

και πάλι σκέφτηκα το βιβλίο σου

Και να 'μαι εδώ τώρα 

να σου γράφω άτεχνα σκέψεις 

σαν σε κακό ποίημα 

μικρού αδέξιου παιδιού