Της Κατερίνας Μπαλαγούρα
Στην περίπτωση του βιβλίου του Ηλία Λάτση, «Μέσα στη βροχή», τα πράγματα είναι απλά… η ανάγνωση των ποιημάτων σε συνεπαίρνει τόσο βαθιά που ξεχνάς την κριτική, ξεχνάς ότι απλά διαβάζεις.
Σε μεταφέρει με τις δυνατές εικόνες του μέσα στο μυαλό του καλλιτέχνη, στα άδυτα της ψυχής του, στα μύχια εκεί που θα ήθελε να φτάσεις και εν τέλει να γίνεις κοινωνός των προβληματισμών του και των απλών καθημερινών σκέψέων του.
Χωρίς βερμπαλισμούς και μεγαλόστομες εκφράσεις, σε παρασέρνει και πριν προλάβεις να το καταλάβεις έχεις τελειώσει το διάβασμα… η πρώτη αυτή προσπάθεια του νέου αυτού καλλιτέχνη αξίζει συγχαρητήρια.
Δείγμα γραφής:
Το συγκεκριμένο ποίημα ο Ηλίας Λάτσης το αφιερώνει στον τόπο που ζει, στους φίλους - αδέρφια του με τους οποίους μεγαλώνει παρέα και βοηθάει ο ένας τον άλλον πνευματικά και ψυχικά...
Η κριτική ενός βιβλίου είναι πάντα κάτι υποκειμενικό. Όταν μάλιστα πρόκειται για ένα βιβλίο, που οι σελίδες του είναι γεμάτες από ποιήματα, τότε η κριτική στην κατάθεση ψυχή του καλλιτέχνη θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή.
Στην περίπτωση του βιβλίου του Ηλία Λάτση, «Μέσα στη βροχή», τα πράγματα είναι απλά… η ανάγνωση των ποιημάτων σε συνεπαίρνει τόσο βαθιά που ξεχνάς την κριτική, ξεχνάς ότι απλά διαβάζεις.
Σε μεταφέρει με τις δυνατές εικόνες του μέσα στο μυαλό του καλλιτέχνη, στα άδυτα της ψυχής του, στα μύχια εκεί που θα ήθελε να φτάσεις και εν τέλει να γίνεις κοινωνός των προβληματισμών του και των απλών καθημερινών σκέψέων του.
Χωρίς βερμπαλισμούς και μεγαλόστομες εκφράσεις, σε παρασέρνει και πριν προλάβεις να το καταλάβεις έχεις τελειώσει το διάβασμα… η πρώτη αυτή προσπάθεια του νέου αυτού καλλιτέχνη αξίζει συγχαρητήρια.
Ηλίας Λάτσης,
«ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ»,
Εκδόσεις: andy’s publishers,
Αθήνα, 2015
Δείγμα γραφής:
«Το νούμερο 35» του Ηλία Λάτση
Μια μέρα θα γυρίσω πίσω.
Θα γυρίσω στην πατρική μου γη και στο σπίτι μου.
Εκεί που ο ουρανός μοιάζει πιο γαλάζιος και πιο ανοιχτός.
Εκεί που ακόμα με βλέπω έφηβο να περιπλανιέμαι με ξέγνοιαστους ώμους.
Εκεί που ακόμα έχω καλούς φίλους και εχθρούς.
Εκεί που όταν φυσάει ανατριχιάζω από αναμνήσεις.
Στα ζεστά σπίτια και τα τίμια.
Στις μικρές πλατείες και στα πάρκα.
Στο παρατηρητήριο των στοχασμών.
Στη μάνα μου και στον πατέρα μου.
Μια μέρα θα γυρίσω φορτωμένος
Και θα κάτσω για καιρό να ξαποστάσω.
Να ξαποστάσω μέχρι να φύγω πάλι.
Το συγκεκριμένο ποίημα ο Ηλίας Λάτσης το αφιερώνει στον τόπο που ζει, στους φίλους - αδέρφια του με τους οποίους μεγαλώνει παρέα και βοηθάει ο ένας τον άλλον πνευματικά και ψυχικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου