ΣΙΝΕΜΑ «Νοτιάς» - Μια κριτική προσέγγιση

Του Γιάννη Αποστολόπουλου

Όλα τα ζητήματα έχουν πολλές προσεγγίσεις, πολλές οπτικές γωνίες, από όπου μπορείς να τα δεις. Εξαρτάται δε αυτό από τον τρόπο που τα αντιμετωπίζεις από την γνώση που έχεις και φυσικά από αυτό που εσύ θα ήθελες-καλλίτερα- θα προσδοκούσες να είχε συμβεί.

Δεν είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνουμε ότι μπορεί να διαβάζουμε μαζί με κάποιον άλλο μια ιστορία ή να κοιτάζουμε μια φωτογραφία και να καταλήγουμε σε διαφορετικά συμπεράσματα.

Ο μικρός Σταύρος στην ταινία Νοτιάς του Τάσου Μπουλμέτη προσεγγίζει με τον δικό του τρόπο τις ιστορίες και παρουσιάζει ένα αποτέλεσμα που θα ήθελε αυτός να έχει, για παράδειγμα η σκηνή με τις Σουλιώτισσες που πέφτουν στον γκρεμό αλλά ως δια μαγείας οι φούστες τους λειτουργούν ως αλεξίπτωτο και τελικά σώζονται.

Τα μάτια μας λειτουργούν όπως ο φωτογραφικός ή  ο κινηματογραφικός φακός, το φως περνάει από μέσα τους και καταλήγει στο σημείο εκείνο του εγκεφάλου που γίνεται η επεξεργασία των εικόνων. 

Η πληροφορία που λαμβάνει ο εγκέφαλος έχει να κάνει με το που εστιάζουν τα μάτια, τα οποία έχουν σταθερή οπτική γωνία 180 μοιρών σε αντίθεση με τους φωτογραφικούς φακούς που το εύρος της γωνίας διαφέρει, δηλαδή μπορεί να έχουμε έναν φακό ζουμ- φέρνει τα αντικείμενα πολύ κοντά και βλέπουμε τις λεπτομέρειες- ή ένα ευρυγώνιο φακό όπου το πλάνο ανοίγει και χωράνε περισσότερα αντικείμενα αλλά χάνεται η λεπτομέρεια. 

Ο Μπουλμέτης αναφέρει στην ταινία του την χρήση των διαφορετικών φακών δίνοντας τους ταυτόχρονα και μια πολιτική διάσταση και όχι άδικα αφού ο  κάθε φακός δίνει και το δικό του αποτέλεσμα. Μπορούμε να πούμε ότι η επιλογή του φακού είναι επί της ουσίας η επιλογή της οπτικής γωνίας με την οποία θέλουμε να δούμε  ή να καταγράψουμε τα διάφορα ζητήματα.

Με την νέα του ταινία ο Μπουλμέτης επέλεξε να μας παρουσιάσει μέσα από τα μάτια του ήρωα του την ιστορία της χώρας μας πριν την επταετία και μετά την μεταπολίτευση. Κρίσιμες στιγμές,  εάν αναλογιστούμε τα σημερινά αποτελέσματα και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση της Ελλάδας.

Ο νοτιάς είναι άνεμος κατά κύριο λόγο ζεστός σε αντίθεση με τον βόρειο που είναι κρύος. Ο άνεμος αυτός δημιουργεί κίνηση, ταράζει ανάλογα με την ένταση του και δημιουργεί προοπτικές αλλαγής των παγιωμένων καταστάσεων.

Η ταινία αυτή έρχεται μετά την πολίτικ(ή) κουζίνα και με μεγάλη απόσταση χρονικά.Κατά την άποψη μου πρόκειται για μια γλυκιά ταινία με νοσταλγία που αξίζει να την δει κάποιος. 

Η φωτογραφία και τα σκηνικά μας μεταφέρουν στις περασμένες δεκαετίες. Η μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα συντροφεύει μοναδικά την αφήγηση.