Μαίρη Τσίλη - «Η λογοτεχνία στην Ελλάδα της κρίσης»
Έν αρχή ήν ο λόγος και καθώς περνούσαν τα χρόνια ο λόγος δουλεύτηκε με τέχνη από τις πένες ανθρώπων που αγάπησαν και σεβάστηκαν τις λέξεις και τον λόγο και έγραψαν σκέψεις, συναισθήματα, έπη, τραγωδίες, κωμωδίες και τις ιστορίες των λαών και του κόσμου. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η λογοτεχνία.
Η Ελλάδα του τότε, αιώνες προ Χριστού ακόμα, πρωτοστάτησε με μυαλά φωτισμένα στην τέχνη του λόγου, μα και στην συνέχεια σε εποχές πιο εξελιγμένες και εν μέσω πολέμων κατακτητικών και εμφυλίων, εν μέσω δικτατορίας και πρωτόβγαλτης μεταπολίτευσης και αδοκίμαστης ελευθερίας. 'Ισως τούτος ο τόπος κάθε φορά που μάτωνε τους ποιητές και τους συγγραφείς τους, ταυτόχρονα τους έδινε την δύναμη να γράψουν και έτσι να δίνουν ελπίδα στους συνανθρώπους τους.
Η Ελλάδα του τώρα, εν έτει 2016 μ.Χ. ,η Ελλάδα που διανύει δίχως κρίση μια μεγάλη κρίση αρχών και αξιών οικονομικών, κοινωνικών και ηθικών έχει βρεθεί σε μια σχέση ανισορροπίας με την λογοτεχνία. Από την μία παραμένει ανάγκη ύψιστη και ωραία η ανάγνωση, το διάβασμα βιβλίων για να πάρει η ψυχή του ανθρώπου εικόνες, ταξίδι, εμπειρίες, να νιώσει ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν κι αυτόν, να ανησυχήσει, να γαληνέψει, να ονειρευτεί, να μάθει, να πάει ένα βήμα παραπέρα.
Και ναι υπάρχουν συγγραφείς, ποιητές, ιστορικοί, ρομαντικοί, ρεαλιστές που γράφουν και δίνουν με την ψυχή τους και υπάρχουν και αναγνώστες που είναι αυθεντικοί αναγνώστες και αναζητούν τα σπουδαία ακόμα και των μικρών λογοτεχνών που είναι «μικροί» γιατί δεν είχαν την τύχη στην Ελλάδα της κρίσης να «αγκαλιαστούν» από ένα μεγάλο εκδοτικό οίκο που κάτεχει το μεγάλο κομμάτι στην πίτα του εμπορίου.
Από την άλλη πλευρά, κακά τα ψέμματα για να βγει ένα βιβλίο προς τα έξω, για να εκδοθεί, χρειάζονται χρήματα και από εκεί και πέρα μια σωστή διανομή στην αγορά. Κατανοητό. Κάποιοι εκδοτικοί κρατάνε ποιότητα και ισορροπίες και απλώνουν τα πόδια τους μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα τους. Κάποιοι άλλοι εκδοτικοί λειτουργούν «νυν υπέρ του κέρδους ο αγών». Και κάπως έτσι παράγονται και αναπαράγονται δημιουργοί του λόγου που γράφουν ότι «πουλάει» και φέρνει φράγκα.
Σε αυτό το σημείο θα πω ότι υπάρχει αλλοίωση και στην συνείδηση κάποιων αναγνωστών, οι οποίοι εφόσον δεν έχουν την οικονομική άνεση που είχαν κάποτε, θα διαβάσουν ότι βρούνε. Ότι θα είναι φτηνό, προσφορά σε εφημερίδα, στο σούπερ μάρκετ, ή που θα τους δώσει κάποιος τσάμπα επειδή δεν άρεσε σε εκείνον. Κι αυτό κατανοητό μέχρι ενός σημείου.
Δυστυχώς μιας κρίσης, μυριάδες κρίσεις έπονται. Η Ελλάδα μας δοκιμάζεται και δοκιμαζόμαστε κι όλοι εμείς μαζί της. Όμως μην ξεχνάμε πως ακόμα κι από το κουτί της Πανδώρας ξεπήδησε και η Ελπίδα! Έτσι γενναία και αλώβητη και γεμάτη ελευθερία.
Η λογοτεχνία, έτσι ακριβώς σαν τέχνη του λόγου, μπορεί να δοκιμάζεται αλλά οι εραστές της που με σεβασμό την αγγίζουν και είτε δημιουργούν είτε την διαβάζουν, θα αντέξουν, όμορφα και με αξιοπρέπεια να την υπερασπίζονται και να την αγαπούν.
Εν αρχή ήν ο λόγος. Και θα παραμείνει με αξιοπρέπεια ακόμα στα συντρίμμια μια κρίσης και πέρα από τα φευγαλέα φώτα και τον θόρυβο που τα πυροτεχνήματα κάνουν όταν φεύγουν.
«Έκλαψα για να γράψω... Έγραψα για να τραγουδήσω και τραγούδησα για να ζήσω... Αττίκ...»
Ο πολιτιστικός ιστότοπος «Πολιτιστική Ατζέντα», διοργανώνει σειρά δημοσιεύσεων σε ζητήματα που αφορούν τη Λογοτεχνία και πρώτο μας θέμα είναι: «Η Λογοτεχνία στην Ελλάδα της κρίσης».
Ευχαριστούμε τη συγγραφέα Μαίρη Τσίλη, που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας και μας έστειλε το δοκίμιο με τίτλο «Η λογοτεχνία στην Ελλάδα της κρίσης» που δημοσιεύουμε:
Ευχαριστούμε τη συγγραφέα Μαίρη Τσίλη, που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας και μας έστειλε το δοκίμιο με τίτλο «Η λογοτεχνία στην Ελλάδα της κρίσης» που δημοσιεύουμε:
Η λογοτεχνία στην Ελλάδα της κρίσης
Η Ελλάδα του τότε, αιώνες προ Χριστού ακόμα, πρωτοστάτησε με μυαλά φωτισμένα στην τέχνη του λόγου, μα και στην συνέχεια σε εποχές πιο εξελιγμένες και εν μέσω πολέμων κατακτητικών και εμφυλίων, εν μέσω δικτατορίας και πρωτόβγαλτης μεταπολίτευσης και αδοκίμαστης ελευθερίας. 'Ισως τούτος ο τόπος κάθε φορά που μάτωνε τους ποιητές και τους συγγραφείς τους, ταυτόχρονα τους έδινε την δύναμη να γράψουν και έτσι να δίνουν ελπίδα στους συνανθρώπους τους.
Η Ελλάδα του τώρα, εν έτει 2016 μ.Χ. ,η Ελλάδα που διανύει δίχως κρίση μια μεγάλη κρίση αρχών και αξιών οικονομικών, κοινωνικών και ηθικών έχει βρεθεί σε μια σχέση ανισορροπίας με την λογοτεχνία. Από την μία παραμένει ανάγκη ύψιστη και ωραία η ανάγνωση, το διάβασμα βιβλίων για να πάρει η ψυχή του ανθρώπου εικόνες, ταξίδι, εμπειρίες, να νιώσει ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν κι αυτόν, να ανησυχήσει, να γαληνέψει, να ονειρευτεί, να μάθει, να πάει ένα βήμα παραπέρα.
Και ναι υπάρχουν συγγραφείς, ποιητές, ιστορικοί, ρομαντικοί, ρεαλιστές που γράφουν και δίνουν με την ψυχή τους και υπάρχουν και αναγνώστες που είναι αυθεντικοί αναγνώστες και αναζητούν τα σπουδαία ακόμα και των μικρών λογοτεχνών που είναι «μικροί» γιατί δεν είχαν την τύχη στην Ελλάδα της κρίσης να «αγκαλιαστούν» από ένα μεγάλο εκδοτικό οίκο που κάτεχει το μεγάλο κομμάτι στην πίτα του εμπορίου.
Από την άλλη πλευρά, κακά τα ψέμματα για να βγει ένα βιβλίο προς τα έξω, για να εκδοθεί, χρειάζονται χρήματα και από εκεί και πέρα μια σωστή διανομή στην αγορά. Κατανοητό. Κάποιοι εκδοτικοί κρατάνε ποιότητα και ισορροπίες και απλώνουν τα πόδια τους μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα τους. Κάποιοι άλλοι εκδοτικοί λειτουργούν «νυν υπέρ του κέρδους ο αγών». Και κάπως έτσι παράγονται και αναπαράγονται δημιουργοί του λόγου που γράφουν ότι «πουλάει» και φέρνει φράγκα.
Σε αυτό το σημείο θα πω ότι υπάρχει αλλοίωση και στην συνείδηση κάποιων αναγνωστών, οι οποίοι εφόσον δεν έχουν την οικονομική άνεση που είχαν κάποτε, θα διαβάσουν ότι βρούνε. Ότι θα είναι φτηνό, προσφορά σε εφημερίδα, στο σούπερ μάρκετ, ή που θα τους δώσει κάποιος τσάμπα επειδή δεν άρεσε σε εκείνον. Κι αυτό κατανοητό μέχρι ενός σημείου.
Δυστυχώς μιας κρίσης, μυριάδες κρίσεις έπονται. Η Ελλάδα μας δοκιμάζεται και δοκιμαζόμαστε κι όλοι εμείς μαζί της. Όμως μην ξεχνάμε πως ακόμα κι από το κουτί της Πανδώρας ξεπήδησε και η Ελπίδα! Έτσι γενναία και αλώβητη και γεμάτη ελευθερία.
Η λογοτεχνία, έτσι ακριβώς σαν τέχνη του λόγου, μπορεί να δοκιμάζεται αλλά οι εραστές της που με σεβασμό την αγγίζουν και είτε δημιουργούν είτε την διαβάζουν, θα αντέξουν, όμορφα και με αξιοπρέπεια να την υπερασπίζονται και να την αγαπούν.
Εν αρχή ήν ο λόγος. Και θα παραμείνει με αξιοπρέπεια ακόμα στα συντρίμμια μια κρίσης και πέρα από τα φευγαλέα φώτα και τον θόρυβο που τα πυροτεχνήματα κάνουν όταν φεύγουν.
«Έκλαψα για να γράψω... Έγραψα για να τραγουδήσω και τραγούδησα για να ζήσω... Αττίκ...»
Μαίρη Τσίλη
Μαίρη Τσίλη
Γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1973, ημέρα Παρασκευή ήταν κι έβρεχε. Ίσως γι' αυτό πάντα αγαπούσε κι αγαπάει τη βροχή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόρινθο. Από παιδί της άρεσε να διαβάζει βιβλία κι όταν κάθε βράδυ ξάπλωνε για ύπνο, ανάπλαθε με το μυαλουδάκι της, τις στιγμές της ημέρας που πέρασε και τις έφερνε στα μέτρα της και στα όρια των ονείρων της. Αυτά ήταν τα πρώτα δικά της παραμύθια.
Σπούδασε στη Νομική Αθηνών, μα τα παράτησε και δεν πήρε πτυχίο. Δε της ταίριαζε αυτή η σχολή παρά μονάχα λίγα ήταν τα μαθήματα που αγάπησε εκεί. Όπως πχ η Εγκληματολογία, η Ιστορία Εξωτερικής Πολιτικής, το Συγκριτικό Δίκαιο. Προσπαθώντας να βρει δουλειά σε τράπεζα, γνώρισε τον άντρα της. Παντρευτήκανε κι έχουνε δυο παιδιά. Μια κόρη, 15 ετών, κι ένα γιο, 9 ετών και η ζωή τους κι η καθημερινότητα τους μοιράζεται ανάμεσα σε Κόρινθο και Βραχάτι.
Όσο ήταν φοιτήτρια, έβγαλε το μεράκι του να «διδάσκω», κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου. Με τα πρώτα της κέρδη αγόρασε το πρώτο μου μηχανάκι.
Εδώ και πέντε χρόνια περίπου γράφει. Άρχισε να γράφει απλά και μόνο από ανάγκη για να αδειάζει την ψυχή της. Κάποτε έφτιαξε ένα blog, το Μυστικό κοχύλι και μοιραζόταν εκεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Άρχισα να νιώθει λιγότερο μόνη και χαμένη. Το Μυστικό κοχύλι έκανε τον κύκλο του κι έκλεισε μα εκείνη συνέχισε να γράφει πότε μοναχικά κι αθέατα και πότε φανερά με το μελάνι της ψυχής της πάντα.
Και τώρα πια αυτό που πιστεύει και νιώθει, είναι ότι η ζωή μας είναι σαν ένα παραμύθι, σα μια ιστορία με άγνωστη συνέχεια και τέλος μα δεν πρέπει να αγχωνόμαστε για το ποια θα είναι η συνέχεια και να μη βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τέλος. Και ναι, τελικά, το αντίθετο του φόβου δεν είναι το θάρρος… Η χαρά είναι.
Βιβλιογραφία:
Γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1973, ημέρα Παρασκευή ήταν κι έβρεχε. Ίσως γι' αυτό πάντα αγαπούσε κι αγαπάει τη βροχή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόρινθο. Από παιδί της άρεσε να διαβάζει βιβλία κι όταν κάθε βράδυ ξάπλωνε για ύπνο, ανάπλαθε με το μυαλουδάκι της, τις στιγμές της ημέρας που πέρασε και τις έφερνε στα μέτρα της και στα όρια των ονείρων της. Αυτά ήταν τα πρώτα δικά της παραμύθια.Σπούδασε στη Νομική Αθηνών, μα τα παράτησε και δεν πήρε πτυχίο. Δε της ταίριαζε αυτή η σχολή παρά μονάχα λίγα ήταν τα μαθήματα που αγάπησε εκεί. Όπως πχ η Εγκληματολογία, η Ιστορία Εξωτερικής Πολιτικής, το Συγκριτικό Δίκαιο. Προσπαθώντας να βρει δουλειά σε τράπεζα, γνώρισε τον άντρα της. Παντρευτήκανε κι έχουνε δυο παιδιά. Μια κόρη, 15 ετών, κι ένα γιο, 9 ετών και η ζωή τους κι η καθημερινότητα τους μοιράζεται ανάμεσα σε Κόρινθο και Βραχάτι.
Όσο ήταν φοιτήτρια, έβγαλε το μεράκι του να «διδάσκω», κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου. Με τα πρώτα της κέρδη αγόρασε το πρώτο μου μηχανάκι.
Εδώ και πέντε χρόνια περίπου γράφει. Άρχισε να γράφει απλά και μόνο από ανάγκη για να αδειάζει την ψυχή της. Κάποτε έφτιαξε ένα blog, το Μυστικό κοχύλι και μοιραζόταν εκεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Άρχισα να νιώθει λιγότερο μόνη και χαμένη. Το Μυστικό κοχύλι έκανε τον κύκλο του κι έκλεισε μα εκείνη συνέχισε να γράφει πότε μοναχικά κι αθέατα και πότε φανερά με το μελάνι της ψυχής της πάντα.
Και τώρα πια αυτό που πιστεύει και νιώθει, είναι ότι η ζωή μας είναι σαν ένα παραμύθι, σα μια ιστορία με άγνωστη συνέχεια και τέλος μα δεν πρέπει να αγχωνόμαστε για το ποια θα είναι η συνέχεια και να μη βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τέλος. Και ναι, τελικά, το αντίθετο του φόβου δεν είναι το θάρρος… Η χαρά είναι.
Βιβλιογραφία:
- «Αλκυονίδες ψυχές», Ελληνική Πρωτοβουλία
- «Το κρεσέντο ενός κύματος», Όστρια Βιβλίο
- «Μυστικό κοχύλι», Όστρια Βιβλίο
- «Αλκυονίδες ψυχές», Όστρια Βιβλίο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου