Κριτική - παρουσίαση της παράστασης από τη συγγραφέα Εύη Ρούτουλα
Μια διαφορετική πρόταση έχουμε σήμερα για τους εραστές του θεάτρου: το ωραιότατο παραμύθι «Οι Σωματοφύλακες της Κατσαρόλας» που βασίζεται στο βιβλίο της Λένας Τερκεσίδου.
Η Λένα Τερκεσίδου είναι γνωστή σε όλους μας στον χώρο των βιβλίων εδώ και πάρα πολλά χρόνια, έχει γράψει βιβλία για παιδιά, μυθιστορήματα, διηγήματα καθώς και βιβλία με συμβουλές διατροφής, δεν είχα λοιπόν καμία αμφιβολία ότι το κείμενο θα ήταν άρτιο.
Για να δούμε όμως και την υπόθεση του έργου: στο χωριό της Μεγαλομπουκιάς θα συναντήσουμε τον Γαλατάκη, την Πατατίνα, τη Φρουτένια και τον Σαλατούλη. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού αυτού καλλιεργούν τα προιόντα τους με φυσικό τρόπο χωρίς να χρησιμοποιούν χημικά, φυτοφάρμακα, χρωστικές ουσίες και κάθε τι βλαβερό για την υγεία, δεν τους ενδιαφέρει το εύκολο κέρδος αλλά η καλή ποιότητα των τροφίμων, γνωρίζουν πολύ καλά πως τα χρήματα δεν έχουν καμία αξία μπροστά στην σωστή διατροφή των ανθρώπων.
Η ζωή τους κυλά όμορφα και ήσυχα στο χωριό τους με σκληρή δουλειά που τους αποφέρει όμως ηθική ικανοποίηση, οι σχέσεις μεταξύ τους είναι αγαθές γιατί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και ο ένας βοηθάει τον άλλον με κοινό σκοπό την καλυτέρευση της ζωής τους, άλλωστε όπως λέει και ο τίτλος του έργου συμπεριφέρονται σαν τους τρεις σωματοφύλακες του κλασικού έργου του Αλέξανδρου Δουμά: ένας για όλους και όλοι για έναν!
Στο διπλανό χωριό, το Χημικοχώρι, ο άρχοντας του χωριού, ο Ανθρακόλας και η σύντροφός του η Ταμειακή Μηχανή, διέπονται από εντελώς διαφορετικές αξίες: μοναδικός σκοπός τους είναι το γρήγορο και το εύκολο χρήμα, η δημιουργία όλο και περισσότερων εργοστασίων, η παρασκευή τροφίμων με τη βοήθεια όλων των βλαβερών ουσιών προκειμένου αυτά να είναι πιο πικάντικα, πιο επιθυμητά αλλά και πολύ πιο επιβλαβή για την υγεία των καταναλωτών.
Ο Ανθρακόλας δεν έχει γνωρίσει πραγματική αγάπη και φροντίδα στην παιδική του ηλικία, μεγάλωσε περιφρονημένος και μόνος του, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε έναν μονήρη και δύστροπο ενήλικα που ζητάει να επιβεβαιωθεί μέσα από την οικονομική ευρωστία και την κυριαρχία του έναντι στους άλλους.
Ο Οργανισμός Υγείας διοργανώνει έναν διαγωνισμό ανάμεσα στα χωριά όλης της οικουμένης με ζητούμενο τα καλύτερα προιόντα, οι κάτοικοι της Μεγαλομπουκιάς αποφασίζουν να λάβουν μέρος και βάζουν τα δυνατά τους να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους. Δεν έχουν υπολογίσει όμως τα κακεντρεχή σχέδια του πονηρού Ανθρακόλα.
Όπως καταλαβαίνει ο θεατής, τα έργο βρίθει κοινωνικών μηνυμάτων: η ομόνοια και η αλληλεγγύη που πρέπει να διέπει τους ανθρώπους, η σωστή διατροφή που είναι απαραίτητη κυρίως για τα παιδιά, τα άσχημα παιδικά χρόνια που μπορούν να επηρεάσουν την ενήλικη ζωή ενός ανθρώπου, το χρήμα που τελικά δεν είναι το παν σε αυτήν τη ζωή κ.ο.κ.
Εκτός της όμορφης και διδακτικής υπόθεσης, οι μικροί θεατές που παρακολουθούν το έργο έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν στην υπόθεση και να βοηθήσουν τους ήρωες στην ευτυχή κατάληξη. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μαθαίνουν να ενδιαφέρονται για τα κοινά καθώς και για τα προβλήματα, να σχηματίζουν άποψη, να παίρνουν θέση ( πολλές φορές κατά την διάρκεια του έργου, άκουγα τους μικρούς θεατές να προτρέπουν τους ηθοποιούς να πράξουν με αυτόν τον τρόπο ή τον άλλον, να θυμώνουν με την κακή συμπεριφορά, να επιβραβεύουν την καλοσύνη).
Όλα αυτά φυσικά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την κοινωνικοποίηση των ανηλίκων. Την σκηνοθεσία υπογράφει η Ανδρομάχη Μοντζολή και τους ρόλους ερμηνεύουν: ο Ισίδωρος Σταμούλης ως Φρουτένιος αλλά και ως Ανρθακόλας, ο Σωτήρης Χατζηνικολάου ως Γαλατάκης, η Όλγα Μουργελά ως Πατατίνα και η Δανάη Δασκαλάκη ως Φρουτένια και ως Ταμειακή Μηχανή.
Εκτός όμως από τους ανωτέρω ηθοποιούς υπεύθυνη για το διαδραστικό παιχνίδι και την συμμετοχή των παιδιών είναι η Κάτια Μακρυκώστα που ομολογουμένως κάνει καταπληκτική δουλειά.
Το έργο παίζεται ήδη επί πέντε συναπτά χρόνια, και αυτό το γεγονός από μόνο του αποδεικνύει την επιτυχία του. Την ημέρα που το παρακολουθήσαμε είχαμε και την ευκαιρία να παρευρεθούμε στην βράβευσή του από την UNESCO, εκρπόσωπος του Οργανισμού ήταν εκεί και απένειμε τιμητική πλακέτα στους συντελεστές του έργου.
Κλείνοντας θα πω μόνο ότι η παράσταση αυτή κατάφερε να μας συνεπάρει, μας έκανε να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να ξεχάσουμε για λίγο την καθημερινότητά μας. Τελικά αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτός είναι ο ρόλος του θεάτρου και….. δεν είμαστε και παιδιά!
Για να δούμε όμως και την υπόθεση του έργου: στο χωριό της Μεγαλομπουκιάς θα συναντήσουμε τον Γαλατάκη, την Πατατίνα, τη Φρουτένια και τον Σαλατούλη. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού αυτού καλλιεργούν τα προιόντα τους με φυσικό τρόπο χωρίς να χρησιμοποιούν χημικά, φυτοφάρμακα, χρωστικές ουσίες και κάθε τι βλαβερό για την υγεία, δεν τους ενδιαφέρει το εύκολο κέρδος αλλά η καλή ποιότητα των τροφίμων, γνωρίζουν πολύ καλά πως τα χρήματα δεν έχουν καμία αξία μπροστά στην σωστή διατροφή των ανθρώπων.
Η ζωή τους κυλά όμορφα και ήσυχα στο χωριό τους με σκληρή δουλειά που τους αποφέρει όμως ηθική ικανοποίηση, οι σχέσεις μεταξύ τους είναι αγαθές γιατί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και ο ένας βοηθάει τον άλλον με κοινό σκοπό την καλυτέρευση της ζωής τους, άλλωστε όπως λέει και ο τίτλος του έργου συμπεριφέρονται σαν τους τρεις σωματοφύλακες του κλασικού έργου του Αλέξανδρου Δουμά: ένας για όλους και όλοι για έναν!
Στο διπλανό χωριό, το Χημικοχώρι, ο άρχοντας του χωριού, ο Ανθρακόλας και η σύντροφός του η Ταμειακή Μηχανή, διέπονται από εντελώς διαφορετικές αξίες: μοναδικός σκοπός τους είναι το γρήγορο και το εύκολο χρήμα, η δημιουργία όλο και περισσότερων εργοστασίων, η παρασκευή τροφίμων με τη βοήθεια όλων των βλαβερών ουσιών προκειμένου αυτά να είναι πιο πικάντικα, πιο επιθυμητά αλλά και πολύ πιο επιβλαβή για την υγεία των καταναλωτών.
Ο Ανθρακόλας δεν έχει γνωρίσει πραγματική αγάπη και φροντίδα στην παιδική του ηλικία, μεγάλωσε περιφρονημένος και μόνος του, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε έναν μονήρη και δύστροπο ενήλικα που ζητάει να επιβεβαιωθεί μέσα από την οικονομική ευρωστία και την κυριαρχία του έναντι στους άλλους.
Ο Οργανισμός Υγείας διοργανώνει έναν διαγωνισμό ανάμεσα στα χωριά όλης της οικουμένης με ζητούμενο τα καλύτερα προιόντα, οι κάτοικοι της Μεγαλομπουκιάς αποφασίζουν να λάβουν μέρος και βάζουν τα δυνατά τους να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους. Δεν έχουν υπολογίσει όμως τα κακεντρεχή σχέδια του πονηρού Ανθρακόλα.
Όπως καταλαβαίνει ο θεατής, τα έργο βρίθει κοινωνικών μηνυμάτων: η ομόνοια και η αλληλεγγύη που πρέπει να διέπει τους ανθρώπους, η σωστή διατροφή που είναι απαραίτητη κυρίως για τα παιδιά, τα άσχημα παιδικά χρόνια που μπορούν να επηρεάσουν την ενήλικη ζωή ενός ανθρώπου, το χρήμα που τελικά δεν είναι το παν σε αυτήν τη ζωή κ.ο.κ.
Εκτός της όμορφης και διδακτικής υπόθεσης, οι μικροί θεατές που παρακολουθούν το έργο έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν στην υπόθεση και να βοηθήσουν τους ήρωες στην ευτυχή κατάληξη. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μαθαίνουν να ενδιαφέρονται για τα κοινά καθώς και για τα προβλήματα, να σχηματίζουν άποψη, να παίρνουν θέση ( πολλές φορές κατά την διάρκεια του έργου, άκουγα τους μικρούς θεατές να προτρέπουν τους ηθοποιούς να πράξουν με αυτόν τον τρόπο ή τον άλλον, να θυμώνουν με την κακή συμπεριφορά, να επιβραβεύουν την καλοσύνη).
Όλα αυτά φυσικά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την κοινωνικοποίηση των ανηλίκων. Την σκηνοθεσία υπογράφει η Ανδρομάχη Μοντζολή και τους ρόλους ερμηνεύουν: ο Ισίδωρος Σταμούλης ως Φρουτένιος αλλά και ως Ανρθακόλας, ο Σωτήρης Χατζηνικολάου ως Γαλατάκης, η Όλγα Μουργελά ως Πατατίνα και η Δανάη Δασκαλάκη ως Φρουτένια και ως Ταμειακή Μηχανή.
Κλείνοντας θα πω μόνο ότι η παράσταση αυτή κατάφερε να μας συνεπάρει, μας έκανε να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να ξεχάσουμε για λίγο την καθημερινότητά μας. Τελικά αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτός είναι ο ρόλος του θεάτρου και….. δεν είμαστε και παιδιά!
Πού:
Θέατρο της Ημέρας
Πότε:
Κάθε Κυριακή στις 5 μ.μ. και τις καθημερινές τα πρωινά για σχολεία κατόπιν συνεννοήσεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου